De reiziger
Dit is een verslag van de reis die begon in het jaar 1969 maar eerst een verklaring van de definitie van de reiziger.
De reiziger is op weg zijn doel is de reis geworden ,een reiziger gedraagt zich als gast ,hij zorgt dat zijn gedrag niet opvalt ,je zal hem zelden zijn stem horen verheffen en is gereserveerd en vriendelijk naar de mensen toe ,hij is behulpzaam en gaat conflicten uit de weg ,hij verdient zijn geld op een eerlijke manier en is tevreden met wat hij heeft ,hij roddelt niet en spreekt meestal de waarheid.
De reiziger is tevreden met wat er hem gegeven wordt ,hij bemoeit zich niet met een ander zijn problemen hij geeft raad als het hem gevraagd wordt ,hij pretendeert niet de wijsheid in pacht te hebben zo leert hij van iedereen .ook materialistische rijkdom of bezit jaagt hij niet na ,hij geniet van het avondrood en een glimlach van een mooie vrouw .
Is hij toch is een conflict verzeilt geraakt lost hij dat op met zo min mogelijk geweld ,waarbij hij altijd respect voor zijn tegenstander zal hebben .
De reiziger leert van het moment ,zal ook negatieve ervaringen als les zien ,de reis is de weg van de krijger ,hij zal proberen de zeven deugden zich meester te maken
Jin (menslievendheid),
Gi (eer en gerechtigheid),
Rei (beleefdheid en etiquette),
Chi (wijsheid en intelligentie),
Shin (oprechtheid),
En aan de achterkant:
Chu (loyaliteit),
Koh (vroomheid).
De weg van de krijger wordt als volgt beschreven
. Door de discipline van krijgerschap te beoefenen, leren we ambitie en frivoliteit te laten varen. Zo ontwikkelen we een goed gevoel van evenwicht. Evenwicht ontstaat wanneer we niet aan bepaalde situaties vasthouden, maar vriendschap sluiten met de hemel en de aarde. Aarde betekent zwaartekracht, het praktische. Hemel betekent visie of open ruimte, waarin we ons hoofd en onze schouders kunnen oprichten en rechtop kunnen gaan. Evenwicht ontstaat wanneer het praktische met het mogelijke wordt verenigd of, anders gezegd, wanneer vaardigheid met spontaniteit wordt samengebracht.
2. Om te beginnen moeten we vertrouwen hebben in onszelf. Dan kunnen we ook vertrouwen hebben in de aarde of in de zwaartekracht van een situatie, waardoor het mogelijk wordt onszelf te verheffen. Dan wordt onze discipline een waar genoegen in plaats van een beproeving of een zware opgave. Bij paardrijden is evenwicht niet een kwestie van onze benen stijf tegen het zadel geklemd houden, maar van leren vervloeien met de beweging van het paard tijdens het rijden. Iedere stap is een dans, zowel voor de rijder als voor het paard.
3. Zodra discipline iets natuurlijks wordt, een deel van ons, is het heel belangrijk dat we leren los te laten. Voor de krijger hangt loslaten samen met ontspannen binnen de discipline, zodat hij vrijheid kan ervaren. Vrijheid betekent in dit geval niet dat we ons losbandig of slordig gedragen. Het betekent eerder dat we onszelf loslaten, zodat we ons bestaan als volledig kunnen ervaren. Loslaten wil zeggen dat we de gedachte dat discipline een straf is voor een fout of een slechte daad die we hebben begaan of zouden willen begaan, volkomen laten varen. We moeten volledig het gevoel overwinnen dat er iets fundamenteel verkeerd is aan onze menselijke natuur en dat we derhalve discipline nodig zouden hebben om ons gedrag te corrigeren. Zolang we menen dat discipline iets is dan van buiten komt, blijft er altijd een gevoel hangen dat er iets aan ons mankeert. Loslaten heeft dus te maken met het loslaten van ieder spoor van twijfel, aarzeling en schaamte om te zijn zoals we zijn. We moeten ons wat meer op ons gemak voelen bij onszelf, zodat we volledig kunnen gaan begrijpen dat discipline niets anders is dan de uiting van onze fundamentele goedheid. We moeten waardering en respect voor onszelf hebben en onze twijfel en schaamte loslaten, zodat we onze goedheid en fundamentele gezondheid voor het welzijn van anderen kunnen uitstralen
4. Om te kunnen loslaten moeten we ons eerst oefenen in de discipline van verzaking en in de aspecten van discipline zoals die in het vorige hoofdstuk zijn besproken. Dat is noodzakelijk, opdat wij loslaten niet met agressie of arrogantie verwarren. Zonder de juiste training kan loslaten verward worden met het onszelf tot het uiterste forceren, teneinde onszelf te bewijzen dat we moedig en onbevreesd zijn. Dat is te agressief. Evenmin heeft loslaten iets te maken met vermaak ten koste van anderen ter bevestiging van ons eigen ego. Dit soort van arrogantie is in ieder geval niet werkelijk op loslaten gebaseerd. Het komt voort uit een fundamentele onzekerheid die ons eerder ongevoelig maakt dan zacht en teder.
Een autocoureur bijvoorbeeld, is dusdanig geoefend dat hij tijdens een race 300 km per uur kan rijden. Hij kent de grenzen van zijn motor, van de stuurinrichting en de banden. Hij kent het gewicht van de auto, kent het traject en is op de hoogte van de weersomstandigheden. Daarom kan hij snel rijden zonder dat het een pure zelfmoordpoging is. Het wordt veel meer een dans. Maar gaan spelen met loslaten voordat we ons vertrouwd hebben gemaakt met discipline is heel gevaarlijk. Als we bij het leren skiën in een te vroeg stadium van onze lessen loslaten en ontspannen, kunnen we gemakkelijk een been breken. Dus als we loslaten nabootsen, kunnen we in de problemen komen. Misschien denken we nu, na dit allemaal gelezen te hebben, dat we dit loslaten en ontspannen in onze discipline nooit onder de knie zullen krijgen. Misschien hebben we het gevoel, dat wij aan stoutmoedigheid nooit toe zullen komen. Maar als we eenmaal een fundamentele band met discipline tot stand hebben gebracht, is het moment aangebroken deze twijfels te laten varen. Wachten totdat onze discipline onberispelijk is heeft geen zin. Dat zal nooit gebeuren, tenzij we loslaten. Wanneer we van de discipline van krijgerschap beginnen te genieten, wanneer we ze als iets natuurlijks gaan ervaren ofschoon ze nog lang niet volmaakt aanvoelt, is het tijd om los te laten.
Het spreekt vanzelf dat loslaten iets meer is dan alleen ontspanning. Het is ontspanning gebaseerd op in harmonie zijn met de omgeving, met de wereld. Een belangrijk beginsel van loslaten is leven in uitdaging. Dat betekent niet dat we in een voortdurende crisissituatie moeten leven. Om een voorbeeld te geven: veronderstel dat onze bank ons opbelt met de mededeling dat we rood staan en dat op dezelfde dag onze huisbaas dreigt ons op straat te zetten omdat we onze huur maar niet betalen. Om iets aan deze noodsituatie te doen pakken we de telefoon en bellen al onze vrienden op om te zien of we genoeg geld kunnen lenen om de crisis te bezweren. Leven in uitdaging wil niet zeggen dat we reageren op buitengewone situaties die we zelf hebben veroorzaakt door de details van ons leven te verwaarlozen. Voor de krijger is ieder moment een uitdaging om echt te zijn en iedere uitdaging is iets om zich over te verheugen. Als we op een juiste manier loslaten, kunnen we ontspannen en van de uitdaging genieten.
mijn weg is de weg van Budo ,de Do is de weg van bv Karate ,Judo of aikido
Karate
is a form of physical expression...a pathway! It's a mechanism about
understanding oneself, life and the world in which we dwell; the further
down its path we travel the deeper inside ourselves we reach, until it becomes evident that it's not really about a destination...but rather, the journey!
Comments