Een Gouden Tip van Willehalm: "Gypsy Scholar"


Noot vooraf

Dit blog is een geactualiseerde versie van mijn blog op Schrijf! van de TROUW website op 30 december jl. Mijn voorlaatste blog aldaar was een interactief vertalingproject “Ideeën voor een Nieuwe Economische Orde – Deel 3: Een nieuwe zingeving aan de aarde” van de Duitse filosoof/antroposoof Herbert Witzenmann, dat, afgelezen aan de veelal afwijzende reacties daar nu niet bepaald in goede aarde is gevallen. In mijn laatste antwoord op die reacties heb ik op 18 november jl. aangekondigd n.a.v. mijn 71ste verjaardag op 29 november jl. om een eigen gecomponeerd, gearrangeerd en zelf ten gehoor gebracht lied (met ondersteuning van de Engelse producent/singer/songwriter Luke Nyman op drums) onder de titel “Gypsy Scholar” met tekst en al op een nieuwe muziekwebsite beschikbaar te stellen waar het, indien gewenst, gratis te downloaden zou zijn. Daarbij schreef ik dat een bijna voltooide versie van dit lied als onderdeel van hoofdstuk 82 van het in 2008 te Amsterdam uitgegeven boek “De Gouden tip – de verstrengeling van onder- en bovenwereld en de moord op G. J. Heijn” van Slobodan Mitric, beter bekend cq. miskend en verguisd, als Karate Bob op de Willehalm website te beluisteren was.

Dit boek speelt zich af in 1987 voor een deel op het destijds nog braakliggende terrein achter Artis in Amsterdam waar ik, zojuist terug uit Zwitserland en verdere omzwervingen, met piano en bibliotheek in een opgeknapte woonwagen van mijn broer Johannes noodgedwongen woonde en na met Karate Bob bevriend geraakt te zijn hem een achterkamertje verhuurde. (Zie de afbeelding titelpagina van het weekblad DE TIJD van 26 juni 1987 i.v.m. hoofdstuk 65 waarin de hoofdredacteur een opdracht krijgt van de BVD om een reportage te maken over de hutbewoners van het terrein achter Artis waar terroristische activiteiten in voorbereiding zouden zijn.)

Welnu, ik kan die aankondiging niet helemaal waar kan maken. Sinds verleden woensdag, november 24 jl.,ben ik namelijk volop in de weer geweest om Karate Bob en zijn advocaat Mr. Sarolea bij te staan om de geplande, onrechtmatige poging van de nieuwe regering-Rutte hem, na een ononderbroken verblijf van 37 jaar als ongewenste vreemdeling hier te lande naar zijn geboorteland Servië uit te wijzen, waar hij nog steeds voor zijn leven vreest vanwege hoogverraad in 1973 tegen het toenmalige communistische regime van Tito, te verhinderen door middel van een inmiddels ingediend kort geding dat op maandag 13 december in Den Haag zal voorkomen. (Gisteren op 1 december verscheen hierover een artikel in TROUW van Adri Vermaat onder de titel “Staat wil Karate Bob na 37 jaar vooralsnog uitzetten naar Servië”.)

Daarom heb ik besloten ter vervanging van het oorspronkelijke voornemen om hier de enigszins bewerkte “Verantwoording en oproep”, die ik onder het pseudoniem Christiaan Eremos voor de uitgave van “De Gouden Tip” in 2008 heb geschreven, te plaatsen met o.m. links waar de liedtekst te lezen en het nog niet helemaal voltooide lied zelf te beluisteren zijn, en tot slot een geactualiseerd nawoord gebaseerd op mijn inleiding op de in 2009 verschenen Engelse uitgave “The Golden Tip – The Entanglement of the Upper and Underworld and the Murder of Gerrit Jan Hein” onder de titel “J’Accuse – Appeal for Justice”. De “Gipsygeleerde” zal dus nog even moeten wachten op zijn eigen website.

1. Verantwoording en oproep

Toen ik op 21 oktober 2006 al wandelend met Slobodan Mitric in de buurt van het Rembrandtplein erop attent maakte dat de weduwe van Gerrit Jan Heijn zojuist een boek over de ontvoering van haar man had doen verschijnen, was zijn eerste reactie dat er waarschijnlijk niets in vermeld zou staan over zijn contacten met de familie Heijn als onderdeel van zijn wijdvertakte inspanningen om ook deze perfide misdaad te verijdelen dan wel op te helderen. Ik stelde meteen voor om de proef op de som te nemen, en dus liepen we naar de kiosk op de Reguliersbreestraat schuin tegenover Tuschinsky om een exemplaar van “De verzoening” aan te schaffen. Snel het boek doorbladerend, vond ik al gauw op blz. 83 een passage waar, in weerwil van Slobodans vermoeden, toch “ene Karate Bob” ten tonele wordt gevoerd, die ik hem voorlas: “De gekste tips kwamen binnen en vele daarvan werden besproken tijdens ons dagelijks beraad. Er gingen namen over tafel waar ik nog nooit van mijn leven van had gehoord zou hebben als Gerrit Jan niet was ontvoerd. Ene Karate Bob, ooit gearresteerd voor meervoudige moord en verkrachting naar ik begreep, beweerde de gouden tip te hebben, en weer een ander, luisterend naar de naam Rode Boon, claimde zelfs de kidnapping (…) De tips, zeshonderd inmiddels, leidden allemaal nergens toe, maar zo langzamerhand raakte wel de hele wereld verdacht.”

Slobodan als trotse, edele Montenegrijn en algemeen directeur van Reserve Police International was onaangenaam verrast, ja zelfs woedend over deze aanval op zijn integriteit en begon mij enigszins op te helderen over de ware achtergronden van deze dramatische ontvoeringzaak die heel Nederland tot ver buiten de grenzen destijds maandenlang bezig hield en later de aanleiding vormde voor een film “The Clearing” met Robert Redford. Ik stelde toen als zijn uitgever, dat als hij in staat zou zijn om zijn aangrijpend verhaal onder de titel “De Gouden tip”op schrift te stellen, wij zeker zo’n boek dit keer in de boekwinkels zouden kunnen krijgen om zodoende ook het Nederlandse volk gelegenheid te bieden om kennis te maken met zijn onthullingen over de achtergrond van die schokkende gebeurtenissen van 21 jaar geleden. Dit in tegenstelling tot zijn een jaar eerder uitgegeven boek “Operation Twins” (deel 1), dat geen enkele distributeur van Engelse boeken hier te lande wilde aannemen en waarvan dus nog vele honderden exemplaren in mijn fietsenstalling opgeslagen lagen.

Dat “De Gouden tip” weleens een daverende bestseller zou kunnen worden, mits daarin voldoende harde bewijzen werden geleverd, werd bevestigd door een gesprek kort daarna met Toon Schmeink, voormalig adjunct-hoofdredacteur van Het Parool. (Bij het ter perse gaan raadde deze persoon nu echter plotseling, slechts op basis van zijn lezing van vroege versies van deze verantwoording, de samenvatting en de achterflaptekst mij ten zeerste af dit boek uit te geven, en waarschuwde hij mij voor de mogelijke juridische consequenties, daar hij in deze hem ter beschikking gestelde teksten alleen vage vermoedens en helemaal geen harde bewijzen voor de zware aantijgingen kon ontdekken. Deze krantenman, die na zijn PAROOL-tijd jarenlang als uitgever bij het tijdschrift Motief van de Antroposofische Vereniging in Nederland in Zeist werkzaam was, velde dus dit negatief oordeel zonder maar één woord van het boek zelf gelezen te hebben, een wel zeer kentheoretische ondeugd, die niet rijmt met de grondbeginselen van de antroposofie. Al eerder werd mijn verzoek om lidmaatschap bij de uitgeverscluster “De vrije uitgevers” ,DVU, ten einde op die manier de distributie van “De Gouden tip” te regelen door de leidinggevende persoon aldaar afgewezen op grond van de DVU-eis dat uitgevers van deze cluster geen boeken mogen uitgeven “die ophef veroorzaken.” Iets eerder had deze “vrije uitgever” geopperd dat wat hij gelezen had van “De Gouden tip“ op de grens van smaad verkeert of zelfs smadelijk is” en dat naar zijn mening het boek inhoudelijk zorgvuldiger in elkaar moest steken. Meerdere bronnen. Hoor en wederhoor.” Mijn repliek was dat er voor dit veelal op eigen ervaringen gebaseerde, unieke boek van een ervaren schrijver en geheimagent, die ook jarenlang in gevangenissen heeft gezeten, geen openbare bronnen elders te raadplegen waren, ja het voortaan zelf als een bron kan gaan gelden en dat, nadat de tegenpartij de laatste meer dan 21 jaar voortdurend en eenzijdig aan het woord was geweest om karaktermoord op de auteur te plegen, nu eindelijk deze zelf met zijn weerwoord over de ware gang van zaken komt. - Al eerder had een PR-man in het boekenvak namens Remco zijn medewerking aan de bekendmaking van “De Gouden tip” geweigerd. En ook een vraag aan de organisatie Wereldboekenstad Amsterdam om actieve deelname aan het internationale symposium over neocensuur Threats to the open book op 19 en 20 september in de Balie in Amsterdam leidde tot beleefde afwijzingen dat alles al dicht zat. Een lichtpuntje in deze discussie was de uitgever Alfred Scheepers van Olive Press die, zonder “De Gouden tip” gelezen te hebben [maar wel de discussie hieromtrent], dit boek in principe vergeleek met Multatuli’s Max Havelaar, waarin oorspronkelijk ook man en paard, namelijk “de regent en de resident beschuldigd worden vanuit een subjectief standpunt, zonder grondig onderzoek, zonder hoor en wederhoor. Ook daar zouden zowel resident en regent met recht en reden een klacht wegens smaad hebben kunnen indienen. Ook daar heeft men besloten althans maar de naam van de resident te veranderen, voor een inlander hoefde dat niet. En toch geldt de Havelaar als summit van de Nederlandse literatuur. Nu moet ik eerlijk toegeven dat mijn intuïtie me zegt dat dat werk van Mitritc (of hoe heet hij) wel niet de literaire status van de Havelaar zal hebben. Niettemin is het principe gelijk.” – Intussen is het gelukt om bij clusteruitgever Cluit BV onderdak te vinden. Update: door teleurstellende verkoopcijfers cq. boycot teruggedraaid en ben ik als uitgever weer “dakloos” geworden.)

Slobodan, die nog steeds in diepe rouw verkeerde over wat hij uit goede en gedocumenteerde gronden beschouwt als de laffe moord op zijn geliefde vrouw Iris de Vries in het OLVG ziekenhuis in Amsterdam Oost in januari van dat jaar (waarover de politie nota bene weigerde destijds een proces verbaal op te tekenen) klom eerst in de pen om zijn diepe verontwaardiging in een Open brief aan de weduwe van Gerrit Jan Heijn op te schrijven en in het kort zijn visie over de gang van zaken er tegenover te stellen, een Open brief die pas voor het eerst hier als voorwoord in de openbaarheid wordt gebracht. Ondanks de dreiging die uitging van de voortdurende pogingen van de Nederlandse staat om hem als rechteloze, ongewenste vreemdeling na een gedoogverblijf van meer dan dertig jaar naar zijn geboorteland, het voormalige Joegoslavië, te deporteren, waar hem als landverrader de dood wacht voor het niet uitvoeren van een liquidatie in 1973, begon hij daarna in zijn moedertaal Servisch aan het eerste hoofdstuk. Daarvan zouden er uiteindelijk nog 112 volgen, die eerst in het Engels vertaald en hervertaald moesten worden en dan vertaald en bewerkt in het Nederlands. Daartussen zag hij ook nog kans om verschillende weblogs te beginnen en eigen films op YouTube en 123video.nl te zetten.

Het door de schrijver doorgenomen resultaat van dit ongeveer twee jaar lang durende proces ligt nu voor u: een naar waarheid geschreven spionageroman in de vorm van een bijna pasklaar filmscenario, waarvan de ontvoeringszaak weliswaar de boventoon vormt, maar toch slechts een van de vele andere gelijktijdig plaatsvindende vertellagen is, waarin voor de oplettende lezer veel te ontdekken valt. Ook zijn er verhelderende verwijzingen naar zijn eerdere werken in verweven, zoals naar de nog niet geheel uitgebrachte trilogie “Operation Twins”, die, zo ongelooflijk als het schijnt, betrekking hebben op het Witte Huis en het beëindigen van de Koude Oorlog en de aanval op het Pentagon van 9-11, en naar “Nederland’s Maffia”(sic), een voorloper van “De Gouden tip” uit 1985, dat onder valse voorwendselen deels uit de omloop werd gehaald en deels en masse werd opgekocht.

Hoewel slechts het topje van de ijsberg, toont net als “Nederland’s Maffia, de “De Gouden Tip” desondanks overtuigend aan hoe vergevorderd de verstrengeling tussen de boven- en onderwereld hier te lande inmiddels is geworden en wat de gevaren voor eigen lijf en leven voor een misdaadbestrijder met de geuzennaam Dr. Troublemaker zijn die de moed heeft om deze “Gordiaanse knoop” door te hakken. Daarbij zijn er verhelderende verwijzingen naar zijn eerdere werken in verweven, zoals naar zijn nog steeds niet geheel uitgebrachte trilogie “Operation Twins” die – zo ongelooflijk als het schijnt – betrekking hebben op het Witte Huis en het beëindigen van de Koude Oorlog, de aanval op het Pentagon van 9-11, en naar zijn “Nederland’s Maffia”, een voorloper van “De Gouden Tip” uit 1985, dat onder valse voorwendselen deels van te voren uit de roulatie werd gehaald en deels en masse uit de winkels werd opgekocht en dientengevolge door de media doodgezwegen werd. Ondanks deze serieuze thema’s, ontbreekt het tussendoor niet aan humoristische scènes.

Een andere, daarmee verbonden vertellaag in “De Gouden Tip” betreft de inspanningen om denkbeelden aan te dragen ten einde op deze oude, corrupte en ten onder gaande bovenwereld als het ware een nieuwe bovenwereld te scheppen. Ook de pogingen daarbij van de oude, verstokte garde om deze ideële inspanningen door allerlei veronderstellingen en vooroordelen voortijdig de grond in te boren, dan wel karaktermoord te plegen op de personen die tot deze culturele avant-garde behoren, deze belachelijk te maken, ze uit te sluiten etc. blijven niet onvermeld.

Dit woord ‘bovenwereld’ was overigens rond 1986/87 toen de gebeurtenissen van “De Gouden Tip” zich afspeelden in Nederland nog niet in gebruik. Toen ik namelijk in 1990 dat woord in het Duits “Überwelt” in een inleiding tegenkwam van de Duitse filosoof Herbert Witzenmann op zijn reeks “Sociaalestethische Studies ter spiritualisering van het beschavingsprincipe“ om deze tekst als studiemateriaal voor een zgn. Michaëlswerkconferentie “Anthroposofie en de kunst van de sociale vernieuwing” in Den Bosch te vertalen, wist ik er nauwelijks raad mee, vertaalde het dan toch maar met het destijds nog volstrekt ongebruikelijke woord: “bovenwereld” en gaf daarna de inleiding de titel: “Het scheppen van een bovenwereld”. (Deze passage in het genoemde werk van Witzenmann luidt: “Met elke terugblik van meer dan 150 jaar worden we daarom gewaar – wellicht met bewondering, wellicht met schrik gelet op de ledigheid van onze huidige gewoonten of behaaglijke zelfwaan – welke waarde de ons voorafgaande beschavingen hechtten aan de harmonische vormgeving van hun representatief uiterlijk, en met welke trots de groten van die wereld vervuld waren bij het impulseren en scheppen van een bovenwereld. En hoe verder wij de vervlogen tijdperken terugvolgen naar de oertijd, hoe ondubbelzinniger ons de gebundelde kracht van nationale culturen in werken van schoonheid voor ogen treedt.”) Sindsdien is dit woord door de toenemend uitgelekte en openbaar geworden verstrengeling tussen deze beide werelden volkomen ingeburgerd; iedereen weet nu immers dat met ‘bovenwereld’, niet de hemel, de geestelijke of bovennatuurlijke wereld van de goddelijke hiërarchieën of iets dergelijks wordt bedoeld, maar de overheid en de bovenlaag van de samenleving: politici, juristen, advocaten, managers, bankiers, artsen etc. in tegenstelling tot de duistere figuren die de ‘onderwereld’ uitmaken.

Op grond van de bovenstaande berichten en overwegingen, die verder op het internet uitgediept kunnen worden, meen ik in het kort de rechtvaardiging aangetoond te hebben voor de uitgave van “De Gouden Tip” van Slobodan Mitric door het Willehalm Instituut: Het Nederlandse volk heeft immers het volste recht om kennis te kunnen maken met deze autobiografische werkelijkheidsroman over de verstrengelde boven- en onderwereld in ons Koninkrijk der Nederlanden. En bovendien, dit boek alsmede “Operation Twins”, deel 1 en de voorpublicatie van deel 2 uitgegeven in 2006 vormen geen breuk met de vorige publicaties van het Willehalm Instituut, zoals wel eens geopperd is, maar zijn integendeel een zekere aanvulling en verrijking ervan, omdat ze de noodzaak en verdere motivatie aantonen voor wat ook in de statutair vastgelegde doelstellingen van de 2005 in Amsterdam opgerichte en ingeschreven Stichting Uitgeverij Willehalm Instituut staat verwoord (hoewel niet precies in diezelfde termen): de koninklijke of te wel sociale kunst van het scheppen van een nieuwe bovenwereld om als zodanig de nodige weerstand te kunnen bieden tegen de steeds groter wordende verleidingen en druk van de onderwereld. Als inspirerende achtergrond dient daarbij de recent voltooide uitgave van het werk van de Zwitserse graalvorser Werner Greub over o.m. de oorspronkelijke, middeleeuwse stichter van het Oranjehuis, patroon van de ridders en beschermheer van het Keltische christendom: “Willem van Oranje, Parzival en de Graal – Wolfram von Eschenbach als historicus”, dat eveneens als de huidige Willem van Oranje en de stichter van het Willehalm Instituut door een merkwaardige samenloop van omstandigheden en lotgevallen ook in “De Gouden Tip” ter sprake komt.

Wat de, om het mild uit te drukken, gevoeligheid van sommige delen ervan aangaat, moet ik zeggen dat ik weliswaar uit langjarige ervaring voor de persoonlijke integriteit van de schrijver en daarmee ook zijn werk kan instaan, hij mij ook plechtig bevestigd heeft dat alle beschreven feiten in principe waar zijn, ik hem daarin, waar bewijzen ontbreken, ook daarom geloof, maar dat uiteindelijk ik als de uitgever niet kan waarborgen voor het waarheidsgehalte daarvan; dat kan alleen de schrijver door, voor zover nodig en gewenst, onder meer met verdere bewijzen te komen. Voor zover ik als uitgever toch ook verantwoordelijk mocht worden gehouden, heeft tot deze uitgave mijn vaste overtuiging geleidt dat de noodzaak, ja de vrijheidsplicht om dit werk uit te geven zwaarder weegt dan de mogelijkheid om voor smaad of erger aangeklaagd te worden. Dan moet er desnoods een rechter aan te pas komen.

Tenslotte richt ik bij deze een oproep aan de overheid en de politiek om een diepgravend, gerechtelijk onafhankelijke onderzoek in te stellen naar de voorvallen die in deze sleutelroman te berde worden gebracht, waarbij ik hoop dat het welwillende lezerspubliek deze oproep kracht wil bijzetten en, mocht dit niet baten, een burgeronderzoek op touw zullen zetten.. Daarmee kan, naast de verdere ontboezeming en veroordeling van mogelijke schuldigen, een andere en wellicht meest belangrijke, menselijke doelstelling van deze uitgave verwezenlijkt worden: de volledige rehabilitatie van de schrijver, erkenning van zijn verdienste aan het Nederlandse volk, het Koninklijke huis en de wereld, en een ruime materiële schadevergoeding voor zijn grote opgelopen onkosten, opdat hij voortaan eindelijk in alle rust in de paar jaar die hem wellicht nog gegund is (hij lijdt namelijk aan een dodelijke ziekte) zijn levenswerk kan voltooien.

Noot over de illustraties en bijlagen: De handschriften van de afgedrukte visitekaartjes en andere notities zijn van de betreffende personen zelf en dienen o.m. ertoe, evenals de overige documenten, brieven, afbeelden, krantenartikelen, door de auteur of uitgever zelf gemaakte foto’s etc. om het waarheidsgehalte van deze klokkenluiderroman te verhogen en daarbij het instellen van een grondig (parlementair) onderzoek dichter bij te brengen. Het was niet altijd mogelijk om elk hoofdstuk aan het eind van een passende illustratie te voorzien. De 11 bijlagen, waaronder een korte chronologische levensbeschrijving van de auteur met nieuwe feiten en een tot nu toe nog nooit volledig openbaar gemaakte Open Brief aan koningin Beatrix uit 2006, zijn bedoeld om verdere achtergrond informatie te verschaffen over enerzijds de vergevorderde verstrengeling van boven- en onderwereld en anderzijds over de reeds voorhanden, maar tot nu toe genegeerde denkbeelden voor het scheppen van een nieuwe bovenwereld op de puinhopen van de oude.

2. J’Accuse

Deze tekst is, zoals reeds vermeld, een geactualiseerde vertaling van deel 2 van de inleiding op de in 2009 verschenen Engelse uitgave “The Golden Tip”.

“De Gouden Tip” werd in oktober 2008 gedrukt in een oplage van 3.000 exemplaren. Maar de vrees voor mogelijke juridische gevolgen of zelfs aanklachten, zoals verwoord in de bovenstaande verantwoording en oproep tot een grondig onderzoek, complete vrijstelling en uiteindelijke erkenning van de verdiensten van de auteur Slobodan Mitric voor o.m. de Kroon, deze vrees bleek tot nu toe volledig ongegrond. In weerwil van een uitgebreide publiciteit- en e-mailcampagne, inclusief vooraankondigingen, persberichten, persoonlijke of telefonische contacten met bekende misdaadverslaggevers (van wie sommigen worden vermeld in “De Gouden Tip”, zoals Peter R. de Vries, maar ook met John van den Heuvel van De Telegraaf, die samen met Bert Huisjes eerder dit jaar een boek “Ontvoering! – Het geheime dossier over Ferdi E.” deed verschijnen en een documentaire daarover maakte o.m.v. van de intussen overleden Ferdi. E.), recensie-exemplaren naar de redacties van alle landelijke kranten en tijdschriften, de plaatsing van twee extra documenten op de Willehalm website, waaruit zonder twijfel vast komt te staan dat “De Gouden Tip” recht doet aan zijn naam, een bezoek aan de redactie van lokale en nationale tv-talkshows, in weerwil van al deze manoeuvres hebben naar mijn weten de bovengrondse pers en de media totaal niets over deze publicatie gemeld. Ook mijn onaangekondigd televisieoptreden als gast bij het programma “Het Elfde Uur” met Andries Knevel op 3 maart 2009 toen ik de live presentatie van het boek van Hank Heijn "De verzoening" meende te moeten aanvullen, vele andere milde agitprop-acties en promotiefilmpjes ondernomen en gemaakt i.s.m. de auteur en te zien op YouTube en 123video.nl onder "L'Atelier de la Liberté" en tenslotte een boekpresentatie in de Amstel Kerk hier in het centrum van Amsterdam op 28 mei, 2009 in het teken van “De Nieuwe Stelling van Amsterdam” veranderde hier niets aan.

Deze oorverdovende stilte van de “Fourth Estate” (De vierde macht, dwz. de pers en media) lijkt bijna net zo onheilspellend als wat er in “De Gouden Tip” uit de doeken wordt gedaan: het feit dat de verstrengeling van onder- en bovenwereld ook zijn tol op de media en de pers heeft opgeëist en deze gelijkgeschakeld heeft, zodat al het gepraat over vrijheid van meningsuiting, dwz. het recht op hoor en wederhoor ook hier te lande een fata morgana is.

Maar gelukkig was er een uitzondering; er ontstond een klein lek in deze “cordon sanitaire”, zoals blijkt uit het volgende Willehalm Instituut Persbericht:

Haarlems Dagblad doorbreekt doodzwijgen van

“De Gouden Tip” over de moord op G. J. Heijn

Amsterdam, 6 augustus 2009 – Met onderstaand artikel “Karate Bob als klokkenluider – Boze brief aan Heijns weduwe” van Cees van Hoore doorbrak het [naar eigen zeggen] oprechte Haarlems Dagblad op 28 juli jl. het maandenlange doodzwijgen van de autobiografische liefdes- en misdaadroman “De Gouden Tip – de verstrengeling van onder- en bovenwereld en de moord op G. J. Heijn” van Slobodan Mitric, alias Karate Bob. Deze doorbraak gebeurde nauwelijks een week voordat Ferdi E. , de “door rancune gedreven eenling” (NRC van 4 augustus jl.) op 3 augustus op zijn fiets door een graafmachine geschept en dodelijk gewond werd; twee gebeurtenissen die natuurlijk [weer] niets met elkaar te maken hebben. Het betekent echter wel dat de kroongetuige in de ontvoeringszaak Heijn, die de ware toedracht en achtergronden daarvan - zoals in “De Gouden Tip” als het tipje van de ijsberg beschreven - helaas van de aardbol verdwenen is. Hij had namelijk kunnen onthullen dat hij helemaal niet als eenling handelde, maar inderdaad, zoals de recherche destijds ook aanvankelijk vermoedde, als het brein van een criminele bende. Hopelijk is door deze doorbraak een ‘diepgravend onderzoek naar de ongekende voorvallen die in De Gouden Tip te berde worden gebracht’ een stapje dichterbij gekomen.

Maar ook deze vrome hoop bleek tevergeefs. Zoals reeds aangeduid, presteerde de misdaadverslaggever John van den Heuvel van de Telegraaf het nota bene om in zijn boek en film over het zog. “Geheime dossier van Ferdi E.” met geen woord over het werkelijke geheim dossier van Ferdi E. te reppen, namelijk “De Gouden Tip”, waarover ik al veel eerder met hem telefonisch had gesproken en waarvan ik een exemplaar voor hem bij de balie van De Telegraaf persoonlijk had afgegeven…

Nog een laatste opmerking over de inhoud van de Engels editie en een (voor)aankondiging. De twee bovengenoemde documenten, waaruit moge blijken dat “De Gouden Tip” recht doet aan zijn naam, zijn inmiddels vertaald en opgenomen in de uitgebreide aanhang van de Engels uitgave en ook in de originele versies op de Willehalm website geplaatst.

Het eerste document betreft een interne Volkskrant-notitie waaruit klip en klaar naar voren komt dat de persconferentie van Slobodan Mitric over de verborgen achtergrond van de ontvoering van G. J. Heijn, waarmee dit boek begint, wel degelijk in het gebouw van de Volkskrant plaats heeft gevonden (zie hoofdstuk 1 en 96).

Het tweede document is de inhoud van een proces-verbaal afgelegd in 1988 achter gesloten deuren door Prof. Dr. F. Rüter, oud-hoogleraar in de rechten aan de UvA en voormalig voorzitter van Amnesty International, in de rechtszaak tegen Slobodan Mitric over de betrouwbaarheid van de informatie die de voormalige contra-inlichtingen-agent pleegt te verstrekken (“gouden informatie”).

Deze duidelijke referentie moge verdere twijfels wegnemen dat “De Gouden Tip” een fantasieproduct is, zoals nog niet zo lang geleden beweerd werd door een van de vele betrokken: de gepensioneerde jurist van de Volkskrant Victor Lebesque. (Voor een overzicht over de vele betrokkenen in de oude en nieuwe wereld, zie de film: “Who’s Who in The Golden Tip” en het volledige namenregister.)

Ook nieuw in de Engelse uitgave is een vertaling van het artikel "Lubbers en de muzelmannenbom” uit Kleintje Muurkrant van een anonieme schrijver dat oorspronkelijk in 12 afleveringen verschenen is in 2005. De Engelse vertaling daarvan werd voor het eerst gedrukt als bijlage nr. 2 in de roman Operation Twins (deel II) van Slobodan Mitric als aanvulling op de bijlagen 8, 9 en 10 in Operation Twins (deel I), waarin Karate Bob er bij toenmalige premier Lubbers op aandringt om eindelijk te voldoen aan hun miljoenen-dollar contract i.v.m. met zijn voltrokken diensten en verstrekte informatie in een geheime plutoniumtransactie. De naam van de bemiddelaar tussen Karate Bob en Lubbers, die in Operation Twins I alleen aangegeven wordt door G. van H. en in Kleintje Muurkrant door X, werd hier, op gezag van Slobodan Mitric, voor het eerst onthuld als Van Hulst, voormalig hoofd van de BVD.

Dit allemaal wil nu niet zeggen dat er geen verdere bewijsstukken te vinden zijn die nog opgegraven zouden moeten worden, bijv. de schriftelijke verklaring van Karate Bob over de ware toedracht van en de lijst van de betrokkenen bij zowel de mislukte ontvoering van Prins Willem Alexander alsmede de daarna wel geslaagde ontvoering en moord op G. J. Heijn, een verklaring die hij in bijzijn van een aantal Volkskrantjournalisten en jurist Levesque dagen vóór de bekendmaking van de ontvoering in handen van notaris Van Erp van de firma Schut & Van Os op de Honthorststraat 3 in Amsterdam verder ter bewaring in hun kluis heeft afgegeven (zie hoofdstuk 97).

Of de officiële Karate Bob-archieven voor de periode van zijn gevangenschap tussen 1974 en 1986, die de toenmalige minister van Justitie E.M.H. Hirsch Balin op 16 oktober 2009 heeft overgedragen aan het Nationaal Archief in Den Haag, waar ze nu kunnen worden ingezien (inmiddels ingetrokken) maar niet geopenbaard, ook een objectieve bijdrage leveren aan de opheldering van dit hoofdstuk in zijn bewogen leven is een andere vraag.

De blog 100% Archivist geeft de volgende samenvatting van de inhoud van het archief (omvang: 0,5 meter; 15 inventarisnummers): “Het archief bevat stukken betreffende aangelegenheden van de 13-jarige gevangenschap van Slobodan Mitrić, bijgenaamd 'Karate Bob'. Deze Joegoslaaf werd gevangen genomen naar aanleiding van de politieke moord op drie landgenoten te Amsterdam op 25 december 1973. Het archiefje is tot 2036 niet openbaar. Van deze bepaling kan geen ontheffing worden verleend.”

Deze informatie is echter onjuist, het ging niet om moord maar doodslag, waarbij Karate Bob naar verluidt niet drie maar een van zijn drie criminele aanvallers, die met een machinegeweer op hem hadden geschoten (en niet omgekeerd), in zelfverdediging heeft omgebracht. (Zie zijn reeds hier aangehaalde Open Brief aan Koningin Beatrix waarin hij zijn bezoek aan ons land in 1973 motiveert, en de achtergronden van zijn arrestatie en het contract tussen hem, het voormalige Joegoslavië, het Koninkrijk der Nederlanden en de CIA beschrijft. Deze Open Brief werd zoals reeds vermeld als bijlage 2 voor het eerst in “De Gouden Tip” openbaar gemaakt, overigens zonder antwoord op de dringende vraag hem eindelijk met rust te laten…).

Dit dossier is dus om twee redenen niet compleet en kan derhalve worden aangemerkt als een rechterlijke vervalsing.

Ik eindigde deze update voor de Engelse editie met een dringend oproep aan alle mensenrechten organisaties, instellingen en particulieren om verder (rechtelijk) onderzoek te verrichten naar de onthullingen in “De Gouden Tip”. Hun feedback en steun kunnen bijdragen tot de publicatie van een vervolg op De Gouden Tip, waarin het politieke showproces van de auteur in 1988, dat wordt voorgezeten door een rechter (R.H.) die werd verdacht van belangenverstrengeling en zelfs hoogverraad (zie
hoofdstuk 49), centraal zal staan. (Ook deze oproep stuitte op dovemans oren.)

Ten slotte, een vervalsing en doofpotaffaire van veel grotere omvang en complexiteit heeft betrekking op de (destijds in 2009 nog) komende publicatie van Slobodan Mitric’s nieuwste boek met de titel "Help! Ze hebben me gekidnapt! Lady Di". De auteur beschrijft zijn boek als "een modern sprookje", maar de kern ervan gehoord hebbend, ben ik er niet zo zeker van dat de oplettende lezer hem zal geloven, want deze “fairytale” beantwoordt vele, zo niet alle nog openstaande vragen omtrent dit dramatische “ongeluk” in de Alma-tunnel in Paris op 31 augustus 1997.

Laatste update en vooraankondiging: Welnu, ook deze publicatie werd tot nu toe, op enkele uitzonderingen na, zoals de Schotse schrijver Miller Caldwell, die ik ontmoette op de London Book Fair 2010, tot de categorie samenzweringstheorie veroordeeld en afgedaan, terwijl het geen samenzweringstheorie maar in feite samenzweringspraktijk is; haarfijn wordt immers uitgebeeld wat zich werkelijk achter de schermen afgespeeld heeft, tenminste zou kunnen hebben.

Nog sterker zal dit gelden voor het allernieuwste boek i.w. “9/11 – De aanklacht” van Karate Bob dat ik op de Book Expo America in New York voor het eerst aangekondigd heb. Want daarin zal concreet uit de doeken worden gedaan hoe en waarom hij in staat was om al jaren voor het 11 september-gebeuren middels niet mis te verstane collages en zelfs een trilogie met de titel “Operation Twins”, waarvan slechts deel 1 en een excerpt van deel 2 tot nu toe zijn verschenen, de autoriteiten in de VS en elders te waarschuwen voor deze ramp, waarschuwingen die blijkbaar bewust genegeerd werden: daarom na die vergeefse waarschuwingen nu de titel: “9/11 – De aanklacht”. Binnenkort zullen op de blog met die titel in het Engels na de proloog de eerste drie hoofdstukken geplaatst worden. Zodra de nodige fondsen voor hoofdstuk 4 (Over de Lockerbie-aanslag op 21 december 1988, waarover de auteur ruim van te voren de FBI tevergeefs gewaarschuwd heeft) zal dit hoofdstuk met de nodige documentatie in de bredere context van 9/11 geplaatst worden.

E-mail me when people leave their comments –

You need to be a member of Spiritueel Ondernemers Netwerk to add comments!

Join Spiritueel Ondernemers Netwerk