The same old story


De krijger had een groot deel van zijn jonge leven gewijd aan de studie van het drakendoden. Hij was vele jaren in de leer geweest bij een oude meester-drakendoder die hem grondig had onderwezen in technieken, listen en verdedigings- en aanvalsstrategieën. Hoe men de scherpe klauwen en tanden van de vuurspuwende monsters kon ontwijken en hoe men ze uiteindelijk kon verslaan. Met een beetje geluk zou men daarna een enkele keer ook een bewaakte schat vinden, leerde hij. Een bonus als het ware.


Op een dag had zijn leermeester hem tot gecertificeerde drakendoder verklaard, hij had het hoogste bereikt, hij was uitgeleerd en werd de wereld ingestuurd om draken te doden. En zo trok hij jarenlang door het land op zoek naar draken die hij kon verslaan. Maar hoezeer hij ook zocht, hij vond er nooit ook maar één. O ja, hij hoorde veel verhalen, maar die gingen altijd over draken in de verre provincies van het land. En als hij daar aangekomen was, hoorde hij nieuwe verhalen over draken die hem nog verder weg stuurden, naar de meest afgelegen buitengebieden van het rijk. Maar ook daar kon hij zijn kunde niet beproeven. Vele jaren gingen voorbij en nooit kreeg hij een draak te zien.

Met het verstrijken van de tijd voelde hij zich steeds meer ontmoedigd. Hij begon zich te realiseren dat hij meer dan zijn halve leven misschien had verspild. Maar toen herinnerde hij zich zijn studie, zijn training, zijn vaardigheden en kennis. Hij wist tenslotte alles over draken en hij realiseerde zich dat hij briljant was geweest in het perfectioneren van het drakendoden.


En zo begon hij jonge mannen te leren hoe zij draken moesten doden.

Toen ik dit verhaal voor het eerst hoorde, moest ik na de laatste zin glimlachen, net als de meeste andere luisteraars om mij heen. Maar zoals dat gaat met oeroude verhalen... Je vergeet ze niet. Ook dit verhaal bleef bij mij en toen het echt tot mij doordrong, realiseerde ik mij de tragiek ervan. Ging het niet om het halsstarrig vastklampen aan een mythe? Ik bedoel niet het woord 'mythe' dat men in onze samenleving misbruikt als het chique equivalent van 'leugen'. Ik bedoel mythe als datgene wat wij niet kunnen verklaren en waaroor wij verhalen bedenken die ons helpen om het onverklaarbare een plek, een naam, een uitleg te geven, waarachtig te maken. Want we willen verder met ons leven. Er zijn goede mythes, voor mij 'de Grote Beweger' of 'de Noodzaak' als het oudste 'goddelijke'. Er zijn een heleboel slechte mythes. En wat als we een mythe op een gegeven moment als 'waarheid' beschouwen?


Men zou het verhaal van de drakendoder op vele manieren kunnen interpreteren. Het vasthouden en herkauwen van theorieën en modellen en afgeleiden daarvan. Ik denk daarbij aan economen, politici en bestuurders van organisaties: banken, verzekeraars en beursspeculanten in het bijzonder. Kijk naar het fenomeen 'vrije marktwerking'. Kijk naar de wereldwijde crisis en de recente verkiezingcampagne. Kijk naar de onoverwinnelijkheidsmythe van de Verenigde Staten, recentelijk ontrafeld in het boek 'The Icarus Syndrome' van Peter Beinart. Kijk naar politieke en religieuze fundamentalisten. Kijk naar identiteiten, van natiestaat tot organisatie. Kijk naar het motiverend bedoelde 'teamwork' of 'team spirit' in het bedrijfsleven: soms niet een optelsom van individueel vermogen maar een gemiddelde ervan. Enzovoort, enzovoort. Het zijn maar een paar voorzetten, een ieder kan er zijn eigen interpretaties op loslaten.

Het bovenstaande zou je als een opgeheven moraalvingertje kunnen zien, maar niets is minder waar. Ik zie het verhaal van de drakendoder als een voorbeeld van hoeveel moeite het ons mensen kost om écht te veranderen, te accepteren dat het najagen van spoken (draken, modellen, theorieën) niet werkt en het steeds maar weer opnieuw uitvinden van het wiel - the same old story - ook niet. We zijn heel goed in het bedenken van verhalen waarom wij - als individu of collectief - niet zouden moeten of kunnen veranderen. En eigenlijk weten we dat al duizenden jaren. Het verhaal van de drakendoder houdt ons die spiegel voor. Daarom vond ik dat ik het ook eens moest vertellen. Het nodigt ons uit om onszelf opnieuw uit te vinden, de draken naar het rijk der fabels te verbannen en onze reis op een andere weg - met een ander perspectief - voort te zetten. Veranderen is niet eng, want je blijft dezelfde mens, maar dan in een nieuw verhaal. Verrassend, spannend, boeiend.

E-mail me when people leave their comments –

You need to be a member of Spiritueel Ondernemers Netwerk to add comments!

Join Spiritueel Ondernemers Netwerk

Comments

  • Mooi verhaal, mooie interpretatie. Dankjewel voor het delen.
This reply was deleted.