De Stichting Uitgeverij Willehalm Instituut is, zoals nu wel bekend moge zijn, genoemd naar de 9de eeuwse stichter van het oorspronkelijke Oranjehuis in Zuid-Frankrijk, die een paladijn van Karel de Grote was en in de 10de eeuw werd benoemd tot beschermheilige van de ridders. De in Amsterdam in 2005 door oprichter Robert Jan Kelder in de Kamer van Koophandel ingeschreven eenmansstichting is sindsdien in een drie kamer woning en een kleine, eigen gebouwde tuinhut op de Kerkstraat bij de Magere Brug in de hoofdstad ondergebracht, maar (met zoon,vrouw en kleindochter) barst nu echt uit zijn voegen. Daarom zoekt ze dringend een nieuw, haar naam en doelstelling passend en waardig onderdak waar ze haar bibliotheek, archief en kantoor kan onderbrengen, gasten kan ontvangen, lezingen en bijeenkomsten kan houden en verdere activiteiten kan ontplooien, zoals studie- en ontdekkingsreizen naar de door Werner Greub in zijn onderzoeksverslag Willem van Oranje, Parzival en de Graal - Wolfram von Eschenbach als historicus in kaart gebrachte graallocaties uit de Willehalm en Parzival en plekken die nog nader geïdentificeerd moeten worden, met name in Afrika.
Willehalm en De Deugden
Een ander project is het organiseren van twee permanente tentoonstellingen in een nieuwe ruimte: een over de nieuwe biografie van Willehalm als Arthur- en Graalridder gebaseerd op het onderzoek van Werner Greub en de honderden foto's en enkele films die ik gemaakt heb van de door hem geïdentificeerde locaties van het Parzivalverhaal in Frankrijk, Zwitserland, Duitsland, en een andere met de 13 fraaie verluchtingen die de antroposofische kunstschilder Jan de Kok heeft geschilderd voor het boek De Deugden - Jaargetijden van de ziel geschreven door Herbert Witzenmann, verluchtingen die deze zomer samen met het boek in het spirituele centrum De Roos in Amsterdam zullen worden gepresenteerd. Voorwaarde voor laatstgenoemde permanente expositie in een nieuw onderdak is wel dat de thans straatarme stichting in staat gesteld wordt de verluchtingen te kopen.
Spiritualisering van het beschavingsprincipe
Verder valt te denken aan seminars en cursussen gebaseerd op het door de stichting in de loop van zo'n 20 jaar tijd uitgebrachte "Studiemateriaal ter spiritualisering van het beschavingsprincipe" van Herbert Witzenmann, zoals De principes van de Anthroposofische Vereniging als Scholingsweg en levensgrondslag en Vormgeven of beheren - Rudolf Steiners sociale organica/ Een nieuw beschavingsprincipe, De rechtvaardige prijs - Wereldeconomie als sociale organica, Geldordening als bewustzijnskwestie - Een nieuw financieel stelsel vereist een nieuw beschavingsprincipe en het binnenkort verschijnende Sociale organica - Ideeën voor de hervorming van de economie. Die laatste drie titels zijn bij uitstek ook graalgeschriften, daar de graalimpuls van de 21ste eeuw bestaat in het omvormen van de huidige op egoïsme gebaseerde wereldeconomie in een die op altruïsme stoelt, terwijl de eerste twee titel aangeven hoe een algemeen menselijk samenwerkingsverband, zoals de Antroposofische Vereniging, georganiseerd dient te zijn om zo'n moderne graalimpuls te helpen verwezenlijken
De sociale organica
Om dit nieuwe beschavingsprincipe, de sociale organica, voor te bereiden, op te nemen en uit te dragen kan rond de dergelijk nieuw gevestigde Willehalm Stichting als antroposofisch initiatief zich op biologisch-dynamische bebouwde grond een spiritueel cultureel centrum vormen, ja een oase van menselijkheid die een modelfunctie kan aannemen voor soortgelijke woon- werk en kennisgemeenschappen in binnen- en buitenland, oasen der menselijkheid die, onderling verenigd over de hele aarde, zelfs een perspectief kunnen bieden op een wereldvredebond waar de deelnemende mensen een drievoudige vrede kunnen sluiten, vrede met zichzelf, met de medemens en met de aarde.
Rudolf Steiner
Dit ideaal gaat terug op een idee van Rudolf Steiner (1861-1925), de oprichter van de antroposofie, dat hij tijdens zijn cursus over de biologisch-dynamische landbouw in 1924 uitte tegenover een groep jongeren, een idee dat weer opgepikt en tijdelijk uitgevoerd werd in 1946 na de verschrikkingen van de Tweede Wereldoorlog door Albert Steffen (1884-1963), de Zwitserse dichter en plaatsvervanger van Rudolf Steiner als voorzitter van de algemene Anthroposofische Vereniging in Dornach, en dat 33 jaar later als idee verder onderbouwd werd door de al eerder genoemde filosoof/antroposoof èn industrieel Herbert Witzenmann (1905-1988), leider van de Secties voor Jeugdwerk en Sociale Wetenschappen aan het Goetheanum, Vrije Hogeschool voor Geesteswetenschappen, het onderzoeks- en onderwijscentrum van de Anthroposofische Vereniging. Precies een generatie (33 jaar) na dato zou het dus weer aan de orde kunnen komen en eindelijk aarden, 100 jaar na de oprichting van de Antroposofische Vereniging in 1912 die in principe als sociaalorganische beweging voorbestemd is wegen aan te geven hoe de zo broodnodige harmonie tussen de productiefactoren van het sociale organisme, te weten natuur, arbeid en kapitaal (geest) te herstellen en te behouden is ten einde door middel van rechtvaardige prijsvorming de uitbuiting van arbeid, de verspilling van kapitaal en de vernietiging van de aarde (natuur) een halt toe te roepen. Iets waar politieke partijen niet direct toe in staat zijn, omdat ze allen slechts deelbelangen vertegenwoordigen en zich dienen te concentreren op cq. terugtrekken tot hun kerntaak: wetgeving en wethandhaving ter bescherming van mens en mileu, opdat het economische leven door het oprichten van van een wereldwijd vlechtwerk van economische associaties zich op eigen benen kan stellen, zich verzelfstandigen.
Oasen der menselijkheid
Op de tekst met de titel Oasen der menselijkheid die ik eind verleden jaar als beschouwing over de mogelijke toekomst van de Occupy-beweging heb geschreven, verspreid en ook op de Willehalmblog en op de website van Occupy The Netherlands heb geplaatst kwam nagenoeg geen positieve reactie, wel wantrouwen en verwijten dat ik commercieel bezig zou zijn. (Dat laatste werd mij ook verweten door een zure dame achter de Info Desk op het Beursplein toen ik daar op 3 maart jl. net voor de boekpresentatie van Doodlopende weg - Waarom de Nederlandse geheime dienst haar top geheimagent Theo van Gogh heeft vermoord van Slobodan Mitric, alias Karate Bob, in het kader van het aan de kaak stellen van misstanden en het onthullen van de ware achtergrond van publieke misdaden, haar vergeefs om een glas water vroeg. "Ga maar naar de fietsenstalling!" beet ze me toe. Voor mijn antwoord dat ik een zwaar (financieel) noodlijdende niet-commerciële stichting ben en geen cent op zak had, toonde ze verder geen interesse.)
Afscheid van Occupy
Intussen neem ik bij deze wat de vorm betreft na enige bezinning afstand van Occupy. Het past gewoonweg niet in onze vaderlandse traditie als verzet tegen bezetters - of het nu de Spanjaarden, de Nazi's waren, of zoals nu activisten en voorstanders van een uit Amerika plotseling uit het niets opgedoken, overgewaaide en vrij kritiekloos overgenomen "bezettingsmacht", die onze publieke pleinen op een onesthetische wijze in bezit heeft genomen en, in ieder geval wat Amsterdam betreft, heeft laten verloederen, zodat ze nu veelal als gratis slaapplaatsen voor psychische hulpbehoevende zwervers, kruimeldieven en dronkenlappen dienen, terwijl de meeste Occupy media-activisten in de virtuele werkelijkheid van het internet zijn gestapt en/of zich met de politiek zijn gaan bemoeien, die op zichzelf nooit in staat was, is en zal zijn om het beoogde doel van Occupy te verwezenlijken: de hervorming van de economie (wat niet echter betekent dat men niet de politiek in zou moeten gaan, maar dan alleen maar om haar af te schaffen en tot een rechtstaat te maken.) Met de nodige respect voor de idealistische mensen die er, net zoals ik aanvankelijk, in zijn getrapt, beschouw ik Occupy qua vorm dus nu als een onderhuidse, psychologische poging om het concept bezetting, waaraan zich Amerika realiter in de laatste tien jaar in Irak en Afghanistan schuldig heeft gemaakt met al de dodelijke gevolgen van dien, te rechtvaardigen, ja in zekere zin salonfähig te maken.
Ik kwam tot deze conclusie na een spreekbeurt in de Johanneskerk in Amersfoort op een ontmoetingszondag met Occupy Amersfoort enkele weken geleden toen ik refereerde aan de twee uit Amersfoort komende verzetshelden wijlen Hans Teengs Gerritsen, een goede vriend van Prins Bernard die na de oorlog leider werd van de eerste Nederlandse geheime dienst, en wijlen Hans Snoek die later naam maakte in de danswereld. Ik vergeleek de verzetsbeweging van toen met de zich nu als verzetsbeweging tegen de graaicultuur van de bankiers en corrupte politici voordoende Occupy-beweging en kwam tot enkele merkwaardige tegenstellingen en observaties: streed het verzet destijds tegen de bezetters, de huidige verzetters noemen zich nota bene bezetters; opereerde het verzet in het geheim tegen een overal aanwezige bezetter, Occypy stelt zich juist op in de volle openbaarheid in de meest centrale publieke pleinen door deze in bezit te nemen, waarbij de tegenstander veelal in het onzichtbare opereert. Deze denkwijze onderscheidt zich dus in wezen niet van die waartegen men zich meent te verzetten en doet me zodanig denken aan de passage uit een tekst van Herbert Witzenmann met de titel Crisis en alternatief - Zingevend recht en rechtsvormende zingeving in de sociale organica van Rudolf Steiner die ik als studiemateriaal van het Willehalm Instituut op het Beursplein en in een Occupy-optocht naar het gebouw van de Nederlandsche Bank op het Frederiksplein heb uitgedeeld en waarvan ik onder die hoofdtitel een tekst voor de internetkrant Aardespiegel heb geschreven. Na de twee machtige hefbomen van de westerse wereld te hebben geïdentificeerd, dwz. de herverdeling van het nationale inkomen en de democratische besluitvorming alsmede de vuist die hen hanteert (het kwantiteitsprincipe) schrijft Witzenmann: "Binnen deze beide machtige kenmerken van het moderne leven zet zich voort wat ze trachten te overwinnen en menen uit de weg te ruimen. Ze zijn immers slechts een nieuwe verschijningsvorm van het burgerlijke bezitsdenken. Het zijn alleen andere wegen waarop de nieuwe verantwoordelijken de basis en het gebruik van hun bevoegdheden winnen. Het gaat tenslotte om het bezit van behoeftevoorziening en om invloed (macht)".
Wereldeconomisch bevrijdingsfront
Ik zal daarom ook als ex-docent van Occupy College Amsterdam binnenkort een gemotiveerde motie aan de GA stellen om de naam Occupy te veranderen in Liberate, het tentenkamp vrijwillig op te doeken en om inhoudelijk de concrete voorstellen die ik gemaakt heb in mijn Occupy College workshops over het oprichten van een wereldeconomische bevrijdingsfront op basis van de twee bovengenoemde sociaalorganische geschriften te hart te nemen en dit project te gaan voorbereiden en uitdragen in oasen der menselijkheid. Daar gaat het om een revolutie in gang te brengen om de verhouding tussen geest en materie om te draaien. In plaats van de geest zoals nu in dienst van de materie te stellen, in de bevrediging van de steeds groter wordende materiële behoeften van de mens, zouden deze de geestelijke ontwikkeling van de mens moeten dienen. Anders uitgedrukt: de verhouding tussen vormgeven en beheren, tussen kunstenaars en de managers moet in het juiste perspectief worden geplaatst in die zin dat niet de managers overal de boventoon voeren en de kunstenaars tweede viool spelen, maar dat zij het voor het zeggen krijgen en de managers slechts faciliterend, dienstbaar zijn. Een medestander in deze revolutie kan men zien in Johan Cruyff die onlangs bij een aandeelhoudersvergadering van Ajax een pleidooi hield dat de oud-voetballers, de kunstenaars dus de macht moeten krijgen en dat de directie en het management in plaats van de lakens uit te delen slechts faciliterend bezig zouden moeten zijn. (Voor meer hierover zie de al eerder genoemde verhandeling Vormgeven of beheren - Rudolf Steiners sociale organica/ Een nieuw beschavingsprincipe).
Een modern graalridderschap
Welnu, de hoop is dat er voor dit nobel voornemen een subsidie zal worden verleend, er een sponsor kan worden gevonden (het Oranjefonds heeft helaas een paar jaar geleden een aanvraag om steun geweigerd, terwijl het nieuwe koningschap "dat met zijn tijd meegaat" eigenlijk ligt in het verwezenlijken van de sociale organica als koninklijke kunst). Of dat in ruil voor het verlenen van een passend onderdak en bijbehorend landgoed de Stichting voor de bovengenoemde culturele activiteiten zal zorgen die de nodige aandacht en daarmee medestanders en bezoekers zullen (aan)trekken. De kern van zo'n spiritueel cultuurcentrum zou gevormd kunnen worden door een modern graalridderschap, de Willehalm-ridderorde, geïnspireerd door de beschermheilige van de ridders, onze Willehalm van Oranje die in zijn roemrijk leven de ridderlijke deugden van moed, rechtvaardigheid en trouw met de beloftes van de monniken gehoorzaam, kuisheid en armoede wist te verenigen (Dit zou een aanvulling kunnen zijn op de huidige militaire Willem-ridderorde die ook teruggaat op de eerste Willem van Oranje, maar die gesticht werd in de tijd dat men hem alleen kende als de dappere opperbevelhebber van het Karolingische leger in de Spaanse Mark in de strijd tegen de invallende Moren en nog niet als spiritus rector van het graalgebeuren van Parzival.)
Nieuwe voorzitterschap van de Anthroposofische Vereniging
Mijn hoop daarbij gaat vooral uit naar de Anthroposofische Vereniging in Nederland die zich nu ook in een crisissituatie en een fase van bestuurlijke vernieuwing bevindt en zich bezint op haar eigenlijke taak en doelstelling als hoeder van de wetenschap van de graal, zoals Rudolf Steiner de antroposofie ook heeft genoemd. In deze situatie heb ik op 25 februari jl., de vermoedelijke geboortedag van Rudolf Steiner, na vanaf de zijlijn zo'n 20 jaar geroepen te hebben hoe het wel moet, mijn kandidatuur aangekondigd voor het nieuwe voorzitterschap van die Vereniging (zie de gelijknamige blog voor de voortgang van deze gooi naar de antrotop) en heb ik verleden zaterdag 10 maart op een bijeenkomst onder de titel Jong en Oud van de Jongerensectie van de Vrije Hogeschool voor Geesteswetenschappen in Driebergen mijn kandidaatstelling in kleine kring toegelicht en mijn afscheid van Occupy alsmede mijn komend voorstel voor haar nieuwe naamgeving en taakstelling bekendgemaakt (wordt vervolgd).
Comments