Beste mensen,
Onlangs verscheen er op Waking Times (een toonaangevende spirituele website in de VS) een artikel van mij onder de naam: The Truth Will Set You Free: Time Does Not Exist (zie deze link).
http://www.wakingtimes.com/2014/05/05/truth-will-set-free-time-exist/
Omdat ik denk dat dit ook voor jullie interessant kan zijn, onderstaand de Nederlandse tekst.
Ben benieuwd naar jullie reacties.
Waarom er geen tijd bestaat
Wanneer wij ons afvragen waarom wij denken dat tijd bestaat, zal ons antwoord in het algemeen zijn: omdat wij alles om ons heen zien veranderen.
En inderdaad, alles in en om ons heen verandert voortdurend, van begin tot eind. De vraag is echter of deze verandering wordt veroorzaakt door `de tijd` of gewoon vanuit ons zelf.
Ik denk dat je er niet lang over hoeft na te denken om in te zien dat dit laatste het geval is.De verandering (levenscyclus) van een bloem, mens of dier wordt veroorzaakt door de bij die levensvorm behorende eigenschappen en niet door een externe factor als tijd.
Wat wij tijd noemen is niet meer dan een methode om de `eeuwige verandering` te meten.
Hiertoe hebben we afgesproken de `cyclische veranderingen` van de seizoenen, dag en nacht, onder te verdelen in maanden, dagen, uren, minuten enz.
De bedoelde veranderingen worden veroorzaakt door wisselende planeten standen binnen ons zonnestelsel en niet doordat er zoiets als tijd zou bestaan.
Een minuut bestaat dus niet, maar we hebben afgesproken dat er na 60 tellen (seconden) een minuut voorbij (veranderd) is. Zo doorrekenend komen we op dagen, maanden, jaren, eeuwen enz.
Zoveel hartslagen per minuut, zoveel jaren van geboorte tot overlijden, zoveel jaren van de oerknal tot heden, enz.
Maar ook: het leek of de tijd had stil gestaan (in dat oude dorpje),er was niets veranderd.
In werkelijkheid is er alleen het NU waarin alles wat gemanifesteerd wordt verschijnt, verandert en verdwijnt.
Omdat wij zelf deelnemers zijn in dit veranderingsproces moeten wij even goed opletten alvorens met vorenstaande in te kunnen stemmen. Als we ons echter als toeschouwer buiten de rijdende trein (veranderingen) kunnen plaatsen en goed concentreren op het NU, dan zal het ons waarschijnlijk toch duidelijk worden.
Waar Albert Einstein beroemd is geworden om zijn relativiteitstheorie is het goed te beseffen dat deze groot geleerde hiermee bekend is geworden doordat hij de methodiek van het berekenen van tijd heeft gerelativeerd. Hij ontdekte: een tijdstip vanuit mijn positie behoeft niet hetzelfde te zijn vanuit jouw positie.
Het is mij niet bekend of Einstein ooit gezegd heeft dat tijd eigenlijk helemaal niet bestaat. Wat mij betreft had hij dit beter wel kunnen doen.
Misschien is het leuk en ook goed voor een beter begrip om nog enkele voorbeelden te geven van rekenmethodes waar we dagelijks mee omgaan en die eveneens gebaseerd zijn op niet bestaande uitgangspunten.
Afstanden: een centimeter, meter, kilometer, mijl enz. bestaan niet, maar we hebben afgesproken welke leegte we overbruggen die we een meter noemen.
Gewicht: een gram, kilo, ton enz. bestaan niet, maar we hebben afgesproken hoe zwaar iets moet zijn om het gewicht er van een kilo te mogen noemen.
Deze rekenmethodes zijn uitermate effectief en natuurlijk absoluut onmisbaar.
Omdat wij ons niet realiseren dat tijd eigenlijk niet bestaat zijn wij niet zo geneigd stil te staan bij het eeuwige nu waarin ons leven zich afspeelt.
Het ware beter geweest als onze voorouders (en wij) dit wel hadden gedaan. Lees verder...
Het eeuwige nu
De oneindige ruimte van het universum strekt zich uit `tot aan onze voordeur`. Sterker nog: wie, waar en wanneer wij ook zijn, wij zijn verschenen en zullen weer verdwijnen in de onveranderlijke werkelijkheid van de ruimte, de leegte waarin alle veranderingen zich afspelen. De Griekse wijsgeren uit het verleden noemden dit: het Zijn en ook wel het absolute, omdat dit verwijst naar dat wat niet NIET kan zijn, absoluut is.
Van dit absolute kan nog het volgende worden gezegd: het is onveranderlijk (maar alles wat er in verschijnt verandert voortdurend), het is alomtegenwoordig (er is geen plek te bedenken waar het niet is) en het is tijdloos (geen begin, geen verandering, geen einde).
In de loop van de geschiedenis zijn er steeds mensen geweest die door de dagelijkse werkelijkheid heen hebben kunnen kijken en de absolute werkelijkheid van het eeuwige nu hebben ont-dekt (wat aanvankelijk bedekt was, werd ont-dekt).
Het verrassende hiervan is dat de ontdekking van het absolute voor degene die dit ervaart van enorme betekenis blijkt te zijn. Een intense ervaring van het eeuwige nu is een existentiële ervaring. Hierin kan worden beseft: mijn bestaan is verbonden met het eeuwige nu, het tijdloze.
In onze cultuur en huidige `tijd` is een dergelijke transcendente ervaring een grote zeldzaamheid en wordt gewantrouwd door filosofen en psychologen, maar in eerdere tijden kon dit een mystieke, een religieuze ervaring worden genoemd.
Dit is (was) al duizenden jaren het geval, in verschillende culturen en perioden. Heel opmerkelijk is dat mensen die vanuit het ervaren van het absolute leven in afbeeldingen steeds met een cirkel (aureool) om hun hoofd worden afgebeeld. Een cirkel heeft geen begin en geen eind en is daarmee het symbool voor het tijdloze, het eeuwige nu.
Het is duidelijk dat de kunstenaars van destijds, vanuit verschillende culturen en in verschillende tijden geen afspraken met elkaar gemaakt kunnen hebben hoe `kenners van het absolute` af te beelden. Des te opmerkelijker is het dat `zij die vanuit het tijdloze leven` steeds op soortgelijke wijze worden afgebeeld. Denk hierbij aan de heilige figuren binnen het christendom, het hindoeïsme en het boeddhisme.
Met deze verwijzing naar de grote wereldreligies (bij de islam is het afbeelden van heiligen niet aan de orde) krijgt de betekenis van het leven vanuit de eeuwigheid (het tijdloze) een extra dimensie. Het is niet zo dat `af en toe een zonderling de illusie van tijd doorzien heeft`, nee, het inzicht in de werkelijkheid van het eeuwige nu is blijkbaar zo indrukwekkend, dat het de basis is van het ontstaan van religieuze levensbeschouwingen.
De betekenis van het absolute in religie
In de tekst hiervoor werd gezegd: `een intense ervaring van het eeuwige nu is een existentiële ervaring. Hierin kan worden beseft: mijn bestaan is verbonden met het eeuwige nu, het tijdloze`. In vroegere culturen waren dit soort existentiële ervaringen aanleiding het wezen en de mogelijke betekenis ervan diepgaand te onderzoeken. Naar aanleiding daarvan werd in alle grote culturen vastgesteld: in het leven vanuit het ervaren van de relatie met het tijdloze, het absolute, ligt de echte zingeving en het geluk voor een mens verborgen.
Aan de hand van enkele voorbeelden is te zien dat dit uitgangspunt in de essentie van elk van de grote wereldreligies is terug te vinden (de islam hier even buiten beschouwing gelaten).
Hindoeïsme: de essentie van de oudste van de grote wereldreligies is terug te vinden in de Upanishads. In deze geschriften (tot stand gekomen in de periode van ongeveer 800 tot 300 jaar voor onze jaartelling) werden de conclusies van sinds duizenden jaren mondeling doorgegeven spirituele inzichten vastgelegd.
Het steeds terugkerende thema is: Dat (het tijdloze, het absolute), ben jij in je diepste wezen (de mantra Tat Tvam Asi). Het absolute en het gemanifesteerde zijn verbonden (Sat, het Zijn en Ti, al wat leeft, zijn verbonden, yam. Dit werd de mantra Satyam).
Ook: het echte geluk voor een mens is niet te vinden in tijdelijke (veranderende) zaken, maar uitsluitend in het onveranderlijke, het absolute. Zo werden de mensen aangespoord hun behoeften aan vergankelijke geneugten te overwinnen ten gunste van het bevrijdende inzicht in de werkelijkheid van de verbintenis met het eeuwige nu.
De taal waarin de oorspronkelijke hindoe geschriften werden opgesteld is het Sanskriet. In deze taal worden de mystieke inzichten van mensen uit een heel ver verleden met ´tijdloze actualiteit´ aan ons overgebracht.
Boeddhisme: zoals alle grote culturen na een periode van bloei een periode van verval doormaken, ondervond ook het hindoeïsme een terugval. Wanneer het realiseren van het inzicht in de mystieke werkelijkheid van het bestaan te veel wordt vervangen door het geloven in een `transcendente macht` (God), dan gaat de betekenis van op basis van het tijdloze geformuleerde religieuze inzichten verloren en ontstaat verwarring.
Dit was de aanleiding voor het ontstaan van het boeddhisme. Zo´n 2500 jaar geleden realiseerde prins Gautama de eenheid van de menselijke essentie en het tijdloze, het absolute, opnieuw en werd daarmee de Boeddha (verlichte). Teneinde de binnen het hindoeïsme ontstane verwarring te voorkomen, sprak hij niet over de hoogste staat van spiritueel inzicht. Wel noemde hij deze staat `Nirwana`, wat uitdoving betekent. Hiermee wordt verwezen naar het heldere (onbeweeglijke) zelfbewustzijn wat overblijft wanneer het onrustige denken (het ego) is uitgedoofd. Hiermee is het leven vanuit het veranderlijke (tijd) geëvolueerd tot het leven vanuit het onveranderlijke (tijdloze).
Christendom: waar het hindoeïsme (en daarmee het boeddhisme) haar wortels heeft in een heel ver verleden, zo ligt de oorsprong van het christendom in het jodendom. Ook daarin werd reeds gewag gemaakt van het `verbond´ van God met de mens (dat dit exclusief voor de Joden zou gelden berust natuurlijk op een `misverstand`).
De cultuur waarin Jezus zich manifesteerde stond qua spiritualiteit op een veel lager niveau dan die van de hindoes, waar in die tijd al diepgaand werd gefilosofeerd over de eenheid van de menselijke ziel met het absolute. Dat Jezus zelf die eenheid kende blijkt duidelijk uit zijn uitspraken, welke hij evenwel in parabels moest verpakken omdat zijn omgeving niet toe was aan diepzinnige metafysische uitspraken. De bedoeling van het onderwijzen in parabels is geweest de menselijke geest tot zelf kennis te brengen en daarmee open te stellen voor het bevrijdende inzicht in de relatie van de mens met zijn oorsprong (het tijdloze).
De meest bekende verklaringen van de `zoon van God` zijn natuurlijk: `Ik en de vader zijn een` en `het koninkrijk der hemelen is in u`. Niet mis te verstane verwijzingen naar de eenheid van de mens met het tijdloze, het absolute.
Het is niet zo dat alleen de hier genoemde grondleggers van deze religies het `geheim van het leven hebben doorzien`. Zij ontstaken de vlam van het inzicht en velen hebben er hun leven aan gewijd, ongetwijfeld met alle ervaringen van twijfel en geluk welke daarbij horen.
Ook is het niet zo dat inzichten met betrekking tot het niet bestaan van tijd zoals hier gegeven een expliciet onderdeel van de gegeven religieuze vorming uit maakten. We kunnen er echter wel van uit gaan dat de `heiligen` in de verschillende culturen de illusie van tijd hebben doorzien (denk aan het hiervoor genoemde symbool van het tijdloze, het aureool).
Alle grote religies hebben hun eigen grondwaarden uitgewerkt en hun tradities vorm gegeven. Waar je mag verwachten dat religies in essentie dezelfde doelstelling hebben (het begeleiden van mensen bij het ont-dekken van hun relatie, hun verbondenheid, met dat wat tot hen geworden is, het tijdloze absolute), is het teleurstellend te zien dat het blijkbaar niet gelukt is deze kern taak tot een succes te maken. Ware dit wel het geval, dan zou de wereld er heel anders uitzien.
Wat is er mis gegaan en met welke consequenties?
De catastrofe van het onbekend zijn met het tijdloze, het absolute
Het gaat mis met het overbrengen van spirituele kennis wanneer `de leerling de meester wil zijn`. In het oude India probeerde men spirituele vervuiling tegen te gaan door mystieke kennis in principe alleen met ingewijden te delen. In onze westerse christelijke traditie gebeurde er rond het jaar 300 iets heel vreemds. Het christelijke ideaal werd `geïnstitutionaliseerd`. Het was niet langer zo dat men in de huiselijke sfeer zelf probeerde Jezus te begrijpen en na te volgen, nee, er ontstond een kerkelijke organisatie welke tot op de dag van vandaag de leerstellingen van het christendom `beheert`.
Dit betekent dus dat de interpretatie van de boodschap van Jezus werd overgelaten aan mensen (altijd mannen) waarvan de gelovigen moeten aannemen dat deze Jezus beter begrijpen dan zij zelf en naar `eer en geweten` hebben vastgelegd wat zij geacht worden te geloven. Impulsen vanuit de gelovigen zelf om hierin bij te sturen worden niet op prijs gesteld en gedurende honderden jaren kon men hiervoor zelfs op de brandstapel eindigen (denk hierbij bijvoorbeeld aan de Katharen, welke tot aan de laatste man werden uitgeroeid).
Zo werd de leer van Jezus omgevormd tot een geloof en werd de prikkel om zelf wijsheid te verwerven er uit gehaald. Erger nog: eigenlijk is geloven een ander woord voor hopen........
Zo geeft het christendom hoop in ruil voor trouw aan de leer.
Wat is dit? Een `misdaad tegen de menselijkheid` of juist een zegen voor de mensheid?
De consequenties van het achterwege laten van de prikkel zelf het tijdloze te realiseren zijn van een nauwelijks te bevatten importantie. Waar religie een mens tot in het diepst van zijn wezen zou moeten beroeren (in de euforie van het beleven van de verbintenis met de stralende en onuitputtelijke bron van het leven), blijft een oppervlakkige verwerking van diepzinnig bedoelde leerstellingen over.
Niet alleen dat dit tot twijfel en afwijzing kan leiden, maar ook het diep in ons verborgen ethisch fundament (onze natuurlijke drijfveer te leven in harmonie met het tijdloze wat ons geworden is) wordt niet of onvoldoende aangeraakt. Zo werd oppervlakkigheid in plaats van spiritualiteit de basis van onze westerse christelijke samenleving.
De rampen welke hieruit voortgekomen zijn laten zich gemakkelijk inventariseren. Om er slechts enkele te noemen: via de Kruistochten, geloofsvervolging, slavenhandel, imperialisme en de wereldoorlogen met o.a. de Holocaust, komen we bij moderne misstanden als ongebreideld kapitalisme (`graai cultuur`) en de verkrachting van de aarde (met als gevolg klimaat verandering en energie schaarste).
Op individueel niveau leidt het gebrek aan diepgang van onze christelijke cultuur tot egoïsme (onvoldoende empathie voor onze naasten), stress (gerichtheid op het resultaat i.p.v. de juistheid van een handeling), onduidelijke normen en waarden (`alles moet kunnen`) en verwarring (`wat is de zin van mijn leven`).
Aangezien de westerse op het christendom gebaseerde beschaving gedurende vele eeuwen in grote delen van de wereld dominant is geweest (met een misplaatste arrogantie ten opzichte van een niet begrepen oosterse diepgang), is de geestelijke oppervlakkigheid breed verspreid geraakt.
Heden ten dage is het zo dat de door het christendom in gang gezette vervreemding van onze oorsprong (ontstaan door het elimineren van de zoektocht naar het transcendente, het eeuwige nu), niet meer te keren lijkt. Steker nog, de laatste jaren is er door de al maar voortsnellende communicatie technologie een nieuwe dimensie aan toegevoegd. Kritiekloos hebben we de jongere generatie laten wijsmaken dat ze `overal en altijd met iedereen verbonden moeten zijn`. Inmiddels is duidelijk geworden dat het `de commercie` is die hier achter zit. De ingezette lijn van `consumer control` zal ongetwijfeld verder worden door ontwikkeld (via de google bril, mobiele telefoon en chip) zodat er een soort robot mens ontstaat. Geen vrije wil en voor ieder signaal van afwijkend gedrag een pilletje.
Hoe verder
Het gebrek aan kennis van de transcendente werkelijkheid (het tijdloze wat ons en de hele wereld geworden is) wordt als zodanig niet door de mens gevoeld. Onze `gevoelens van onbehagen` worden toegeschreven aan allerlei waarneembare factoren (werk, relaties, de maatschappij enz.). Indien dit allemaal zo blijft, ligt ons lot in handen van de heersende wereldse machten (politiek, economie). Zal onze situatie daarmee verbeteren? Indien u twijfelt, overweeg dan het volgende:
zou het niet geweldig zijn wanneer voor de hele wereld duidelijk werd dat wat wij als tijd ervaren in feite ons eigen veranderingsproces is? Kosmisch gezien een gigantisch proces wat zich afspeelt in het eeuwige nu. Zou dit ons niet in een keer wakker schudden en doen beseffen dat we geïnspireerd door onze verbondenheid in het eeuwige nu met elkaar echt de wereld ten goede kunnen en moeten veranderen?
Het inzicht in de illusie van tijd focust ons op het nu. Hiermee staan we aan deur van de mystieke kennis aangaande onze oorsprong en bestemming. Wat zei Jezus ook weer?
`Klopt en Gij zult worden opengedaan`.
Beetje toelichten? Als je echt doorzien hebt dat er geen tijd bestaat maar dat jouw leven zich afspeelt in het eeuwige nu, breng dan dagelijks je aandacht naar dat eeuwige nu en probeer dat even vast te houden (kloppen op de deur). Eens zal de deur opengaan en zal je zien dat aan beide kanten van de deur het (de) zelfde is. God is immanent zowel als transcendent...
Het op grote schaal realiseren van het tijdloze, het onveranderlijke zijn, het absolute, zal de as kunnen zijn waarmee een mondiale spirituele opleving in beweging kan worden gebracht. Dit zal het beste in mensen naar boven halen en de zo hard nodige `wijsheid`een kans geven de wereld te transformeren.
Aldus, mijn advies: gooi uw horloge niet weg, maar probeer wel te leven vanuit het eeuwige NU...
(alle rechten op deze tekst berusten uitsluitend bij Hans Meijer)
Comments
Oké lieve Hans,
Dit is jouw blog dus jij bepaalt waar de interactie met anderen begint en eindigt.
Ik ben geenszins teleurgesteld en neem dus vrede met jouw beslissing.
Ik zal na het verzenden van deze reactie zeker eens op jouw website gaan lezen.
Bedankt voor de boeiende en leerrijke interactie die tot stand kwam zoals ze tot stand kwam.
Ik wens jou zoals steeds en zoals steeds héél oprecht...
Héél véél Liefs, oeverloos Succes en een Mega Mega Big Smile van me
Gerda Maria
Beste Gerda,
Hoewel ik je eigenlijk niet wil teleurstellen moet ik je eerlijkheidshalve toch zeggen dat ik onze discussie wil beeindigen.
Jij vraagt dingen die ik niet op deze manier wil beantwoorden. Als je mijn boek gelezen zou hebben, zouden jouw meeste vragen beantwoord zijn. In dit verband nodig ik je wel uit op mijn website, misschien begrijp je mij dan beter. Met alle respect en alle beste wensen, Hans (www.initiationintoreality.com, of zie mijn Facebook account: Initiation intoreality).
Lieve Hans,
Alweer hartelijk Dank voor jouw reactie op mijn reactie.
Graag wil ik met jou delen welke vragen en bedenkingen de inhoud ervan teweeg heeft gebracht.
Ikzelf gebruik het woord spiritualiteit of spiritueel bezig zijn enkel als anderen (zoals jij nu) het in de conversatie brengen.
Dus je zal mij over mezelf nooit horen zeggen dat ik "spiritueel bezig ben" omdat ik dan zou aangeven dat er zich mensen of andere elementen in de schepping bevinden die niet aan een spiritueel proces en/of een bewustwordingsproces onderhevig zijn.
Voor mij is alles bewustzijn en/of beschikt élk facet van de schepping over een bewust en onbewust vermogen tot registreren en reflecteren = een bewust en onbewust vermogen tot verbaal en/of non-verbaal communiceren.
Ik zou naar aanleiding van jouw reactie héél graag gebruik willen maken van mijn vermogen tot bewust verbaal communiceren ;-)
Jij schrijft onder andere:
"zoals heel veel mensen die denken spiritueel bezig te zijn, probeer je het leven te begrijpen met je geest (mind, het denken). Dat kan je een heel leven lang volhouden, maar het leidt niet tot "wijsheid", daarvoor zou je voorbij het denken moeten gaan. Helaas echter is in onze cultuur niet bekend hoe we dit eventueel zouden moeten doen. In de mystieke oosterse traditie is de kennis hiervoor wel aanwezig."
Ik vraag me bij deze reactie af wat jij onder "spiritueel bezig zijn" verstaat.
Mij lijkt het alsof jij er van uit gaat dat de ene mens wel spiritueel bezig is en de andere niet.
Wat versta jij persoonlijk dan onder de benaming spiritualiteit?
Voor mij is spiritualiteit simpelweg een bewustwordingsproces waar élk facet van de schepping aan onderhevig is.
Mijns inziens is dus ook élke mens op élk moment bewust of onbewust bezig met spiritualiteit.
Wat versta jij dan onder "wijsheid" als jij er van uitgaat dat je met je geest (mind, het denken) niet tot wijsheid kan komen?
Wat versta jij persoonlijk onder de uitdrukking "voorbij het denken gaan"?
Wat doet jou geloven dat er in de westerse wereld niet bekend is hoe we voorbij het denken kunnen gaan?
Persoonlijk ga ik er van uit dat élke wijsheid en élke kennis of tool om bewust met wijsheid om te gaan, op élk moment in élk van ons huist.
Dat lijkt mij het meest logische en dus héél normaal als ik voorbij of dwars door mijn rationeel denken waarneem.
Dat is wat mij vooral bijblijft als mijn hoofd naar mijn gevoel leeg is van alles wat ik met mijn 5 zintuigen ooit ergens gehoord, gelezen, geproefd, geroken, gevoeld of gezien heb.
Dat alles op eender welk moment en in eender welke hoedanigheid een 100% gelijkwaardig nut heeft.
Mijns inziens is er dus niets maar dan ook niets dat in essentie betekenisloos is.
Gedachten, van welke aard ook, zijn mijns inziens even betekenisvol als eender wie/wat er voorbij of dwars door die gedachte ervaren, waargenomen of bevat kan worden.
Ik ben benieuwd naar jouw volgende reactie want ik wil jou wel héél graag begrijpen zoals jij begrepen wenst te worden en dat is, aan de hand van jouw laatste reactie, niet helemaal mogelijk voor mij.
Liefs, Succes en Mega Big Smile van me
Gerda Maria
Dag Gerda,
Dank je wel voor al weer zo´n uitgebreide reactie! Na je vorige bericht (van 28 mei) dacht ik je te horen over je ervaring met het "leven in het nu". Maar goed, ik heb jouw reactie gelezen en ook op je website gekeken en denk nu een beeld te hebben van jouw opvattingen.
Zoals heel veel mensen die denken spiritueel bezig te zijn, probeer je het leven te begrijpen met je geest (mind, het denken). Dat kan je een heel leven lang volhouden, maar het leidt niet tot "wijsheid", daarvoor zou je voorbij het denken moeten gaan. Helaas echter is in onze cultuur niet bekend hoe we dit eventueel zouden moeten doen. In de mystieke oosterse traditie is de kennis hiervoor wel aanwezig.
In dit verband kan ik je dan ook alleen maar aanraden "je hoofd leeg te maken" (en in de resterende helderheid aanwezig te blijven) en je "mooie gedachten" op te geven. Het zijn slechts gedachten, vluchtig en betekenisloos, je echte Zelf bedekkend...
Alle goeds,
Hans
Lieve Hans,
Nogmaals, ik begrijp waarom jij schrijft wat je schrijft doch ik kijk de laatste jaren, vanwege diverse ervaringen anders tegen het door jou beschrevene aan.
Naar mijn gevoel heeft Alles & Iedereen (zonder enige uitzondering) een 100% constructieve reden van bestaan.
Ook al slaag ik er in het dagelijks leven nog lang niet altijd in om daadwerkelijk te leven of te reageren in verhouding tot datgene waarin ik steeds intenser geloof, toch blijf ik er van overtuigd dat er in wezen niets fout loopt en dat alles, tot in het kleinste detail, op eender welk moment verloop/verliep zoals oorspronkelijk bedoeld werd.
Wanneer ik louter rationeel en louter afgaand op hetgeen ik waarneem zou reageren dan reageer ik vrijwel identiek als jij.
Doch wanneer ik mezelf (wat of wie dat 'mezelf' in essentie ook is) tot rust breng en al mijn verworven kennis en ervaringen de revue laat passeren dan kom ik automatisch weer bij mijn geliefde uitgangspunt, zijnde dat Alles & Iedereen vibreert volgens een unieke code en dat wijzelf de activators én bestuurders van die codes,
en de daarbij horende waarnemingen en ervaringen, zijn.
Dus mijns inziens activeren wijzelf, hetgeen wij als onze werkelijkheid ervaren, via onze eveneens uniek gecodeerde intenties en/of onze geloofsovertuiging van dat moment.
Er valt voor élk van ons dus enkel datgene te ervaren wat wijzelf bewust of onbewust 'tot leven' hebben gebracht.
Dus van zodra wij geloven dat iemand iets fout doet of dat een situatie niet klopt dan activeren wij in feite extra middelen om die overtuiging bevestigd te krijgen.
Pas wanneer wij ons openstellen voor een mogelijke andere waarheid of overtuiging dan degene die we automatisch of semi automatisch zijn gaan volgen, pas dan gaan we ook bevestigingen waarnemen van een mogelijke andere waarheid of werkelijkheid.
Door bijvoorbeeld mijn tekst te lezen krijgt jouw bevattingssysteem impulsen binnen die jou op korte of lange termijn van gedacht of overtuiging doen veranderen.
Hoe snel zo'n overtuigingsverschuiving of geloofsovertuiging merkbaar is hangt af van de standvastigheid waarmee jij momenteel een afwijkende overtuiging op de mijne hanteert.
Persoonlijk heb ik ongeveer 50 jaar moeite gehad met het fenomeen GOD in de context van Religie.
Zo ben ik tijdens mijn opvoeding geprogrammeerd.
Pas toen ik het fenomeen GOD vanuit een wetenschappelijk standpunt kon plaatsen en pas toen ik het kon loskoppelen van religie, pas toen drongen er wonderlijke inzichten over de totaliteit van het Leven tot mij door.
Ik leefde voor mijn 50e op een wijze die velen als ketters of losbandig benoemen of ervaren.
Ik heb héél véél gebotst met mezelf en anderen vooraleer ik mezelf en mijn naasten waarachtig Lief kon hebben vanuit het diepste van mijn zijn (wat dat 'zijn' ook moge wezen).
Weldra noteer ik 55 op mijn leeftijdschaal en ik ben voor mezelf het levend voorbeeld dat het ongelooflijk vernuftig Universeel systeem GOD (een feilloos non-stop actief interactie systeem van Genereuze Optimale Distributie) het met élk van ons rechtvaardig voorheeft.
Mijns inziens zijn wij op eender welk moment op de juiste plaats en ervaren wij exact wat wij nodig hebben om op een voorbestemd tijdstip tot het besef te komen dat wij enkel een Algemeen Aangenaam leven kunnen ervaren of waarnemen wanneer wij overwegend aangename gedachten, intenties of meningen hebben over onszelf en over alles wat is zoals het is.
Vanuit een status van Totale Fysieke, Psychische en Emotionele Ontspanning dus.
Mijns inziens activeren wijzelf het ervaren of waarnemen van 'defecten' van zodra wij afwijken van een Algemene Allesomvattende Aanvaardingspositie.
Dus Ja, ik geloof er in dat onze leefwereld automatisch met ons mee transformeert in verhouding met onze transformerende gedachten, woorden en daden en de daaraan verbonden intenties.
En neen, ook ik slaag er nog niet altijd in om mezelf in de positie van Algemene Allesomvattende Aanvaardingspositie te brengen en te houden.
Doch ik merk wel dat mijn bereidwilligheid om dat wel te doen op diverse wijzen beloond wordt.
Vervolgens ga ik er van uit dat als ik op zo'n Wonderlijke Welgekomen Wijze getransformeerd werd door het GOD systeem dat dan alle anderen, op hun tijd en op hun wijze, op Wonderlijke Welgekomen Wijze getransformeerd zullen worden.
Ik merk trouwens in mijn omgeving dat ik meer conflicten veroorzaak dan ik er oplos wanneer ik hen vanuit mijn rationele positie aanspreek op hetgeen ik als fout of ongehoord ervaar.
Pas wanneer ik mij nadien terug tot rust breng en mezelf op de frequentie van Algemene Allesomvattende Aanvaarding breng, pas dan zie ik, begrijp ik en besef ik dat ikzelf en niemand anders de golfbeweging van ongewenste fenomenen op gang heb gebracht.
Voor mij werkt het om mezelf uit de (mijns inziens voorbestemde) verwarring zaaiende Blooper-zone van "Het Leven" te halen/houden door mezelf bewust in de positie van "Bewust Glimlachend Observeren" te plaatsen en mezelf vervolgens op de thema's Geduld & Vertrouwen te focussen.
Ik heb hier onlangs een relaterend artikel over geschreven op mijn Nederlandstalige blog Safe with a Smile:
http://safe-with-a-smile.blogspot.com.es/2014/05/de-constante-frequ...
en ook eentje op mijn Engelstalige blog Safer with a Smile:
http://saferwithasmile.blogspot.com.es/2014/06/you-this-article-is-...
Zoals je merkt is de Engelstalige versie mede Dankzij jouw verwijzing naar de webstite "Waking Time" ontstaan, waarvoor nogmaals mijn welgemeende Dank!
Misschien en hopelijk ervaar jij mijn 100% Gelijkwaardigheidsvisie eveneens als verhelderend en bruikbaar.
Misschien ook niet.
Ik laat me verrassen ;-)
Ik ben Jou hoe dan ook oprecht en intens Dankbaar voor het delen van jouw visie.
Ik ga jouw bijdrage(n) met zekerheid nog herlezen want hetgeen jij schrijft zet wel degelijk aan tot extra nadenken over onze positie en over onze impact in ons interactiegebeuren "Het Leven".
Zoals steeds en zoals steeds even welgemeend...
Heel veel Liefs, Succes en Mega Big Smile van me
Gerda Maria
Lieve inspirerende Hans,
Ik begrijp heel goed waarom jij schrijft wat jij schrijft over het christendom en het Christus bewustzijn.
Vooraleer ik hier uitgebreider op inga zou ik jouw artikel meermaals willen herlezen omdat ik weet dat er bij elke lezing andere (lees meer verhelderende) inzichten tevoorschijn komen.
Ik heb deze extra lezingen en de daarbij horende extra inzichten nodig om met jou, op basis van welgemeende waardering en een sterk gevoel van gelijkwaardigheid, in open communicatie te gaan.
Ik neem vanavond voor het slapen gaan alvast deze uitspraak van jou nog eens in mij op:
Bedankt voor het publiekelijk delen en het spontane reageren lieve warmhartige Hans!
Je hebt met zekerheid nog een weldoordachte, degelijk onderbouwde en oprecht respectvolle reactie van me te goed ;-)
Héél véél Liefs, Succes en Mega Big Smile van me
Gerda Maria
Dank voor je reactie Gerda.
Je laat blijken dat je de diepgang van het NU (tijdloze) begrepen hebt. Ik zou willen dat meer mensen uit dit NU konden leven, dan zou de wereld er anders uit zien. Ik ben overigens benieuwd of je mijn kritiek op het Christendom deelt (te oppervlakkig, en de consequenties hiervan welke het bevattingsvermogen van de meeste mensen te boven gaan).Nogmaals dank en groet,Hans.
Lieve Hans,
Tijdens het lezen van het door jou geplaatste artikel kwam spontaan het volgende in me op:
Dit alles kwam, tijdens het lezen en tijdens het schrijvend reageren, spontaan in me op en dit wilde ik graag even spontaan met jou en anderen delen ;-)
Bedankt voor het delen van jouw enorm uitgebreide visie op het fenomeen tijd.
Het zal nog wat niet bestaande tijd vergen om alles te bevatten op de wijze waarop jij het initieel bedoeld hebt ;-)
Hoe dan ook...
Moge ook Jij élk verdeeld of onverdeeld Nu moment als bijzonder en bijzonder waardevol ervaren, het is ook Jou héél oprecht gegund!
Liefs, Succes en Mega Big Smile van me
Gerda Maria