Ik droomde eens dat ik mensen gelukkig wilde maken door ze te helpen bij hun persoonlijke groei.
Hoewel die droom erg veel indruk op me maakte, vond ik haar belachelijk en te gek voor woorden. Wie ben ik dan wel dat ik anderen zou kunnen helpen? Eerder heb ik zelf hulp nodig. Ik lig regelmatig met mezelf overhoop. De droom werd dan ook als niet realistisch aan de kant gezet.
In de jaren na die droom heb ik mij gestort op het lezen van stapels boeken en dagenlang heb ik gemijmerd langs de waterkant om te zoeken naar de zin van het leven en naar geluk. Niet dat ik ongelukkig was, maar er was een knagend gevoel naar meer en naar behoefte aan inzicht over hoe het leven in elkaar stak. Kortom ik was op zoek naar de werkelijkheid.
Ik kwam er echter steeds meer achter dat er buiten mijn werkelijkheid een veel grotere werkelijkheid lag, die een diepe indruk op me maakte, maar zich moeilijk in woorden liet uitdrukken.
Dit proces van bewustwording was ongelooflijk boeiend. Ik had het gevoel alsof ik meer ruimte om me heen kreeg, ik voelde me energieker, alerter en ik merkte dat er een groot basisvertrouwen in het leven ontstond.
Vooral in mijn werk merkte ik dat mijn inzicht in processen en in menselijke verhoudingen verbeterde. Ik was meer dan voorheen in staat om processen van bovenaf te overzien, waardoor mijn waarneming een extra dimensie kreeg en ik makkelijk problemen kon oplossen.
Niettemin had ik het idee dat ik misschien toch wat te wollig bezig was met mezelf. Ik vervolgde mijn studie Bedrijfskunde en na een succesvolle afronding van deze studie voelde ik me helemaal weer met 'twee benen op de grond staan'.
De droom stak echter weer de kop op.
Was er misschien een relatie tussen bedrijfskunde en mijn eigen ontwikkelingsproces?
Stel dat leidinggevenden hun intuïtie zouden ontwikkelen in een persoonlijk bewustwordingsproces, zoals ik dat zelf had ervaren. Zou hun organisatie er dan anders uitzien? Stel dat managers door persoonlijke groei beter boven de processen konden staan? Zouden hun beslissingen dan wijzer zijn en meer getuigen van inzicht? Stel dat managers een open en authentieke houding zouden aannemen naar hun personeel, naar hun klanten en zelfs naar hun concurrenten en meer open zouden staan voor de leerprocessen van deze mensen. Zou dit de duurzaamheid en het succes van de onderneming bevorderen? Wat zou de invloed zijn op het bedrijfsleven of op de samenleving? Misschien is dit wel een nieuwe dimensie binnen het vakgebied van Human Resource?
Misschien is dit wel de betekenis van mijn droom! Het uitdragen van deze werkelijkheid en het helpen van mensen bij hun zoektocht naar zelfverwerkelijking, zodat hun leven én hun werk authentieker en daarmee rijker en ruimer wordt.
Comments