Ik zie veel mensen het woord ego gebruiken op een manier waarbij het voor mij lijkt alsof het iets is dat weg moet, overwonnen moet worden, op de een of andere manier niet ok is. Veelal wordt het gekoppeld aan het denken, aan in je hoofd zitten. Daarbij blijft het meestal vrij abstract, tenminste, ik voel er weinig bij.
Volgens mij betekent ego niet meer en niet minder dan ik. Zolang je in een lichaam zit is er een ik die dat lichaam bewoont. Hoe vrij kun je worden of zijn als je niet een ik mag zijn, als je niet iemand mag zijn? Juist het streven naar egoloos worden, zal maken dat je ego hoogtij zal vieren, waar dat ego dan ook bij jou voor staat. Wanneer jij iemand mag zijn met alles erop en eraan, zul je anderen ook die ruimte geven.
Als het woord ego gebruikt wordt als iets wat niet ok is, zou het dan niet beter vervangen kunnen worden door pijn? In het vermijden van het voelen van pijn, schiet je zomaar in het hoofd (het denken), vaak nog voor je het in de gaten hebt. Je komt in een verharding terecht waarin je je wilt verdedigen, je boven een ander gaat plaatsen, je doet alsof het niet over jou gaat, je wilt je gelijk, om maar een concrete voorbeelden te noemen wat volgens mij veelal onder het noemer ‘ego’ geplaatst wordt.
Is het niet de pijn in het hart en onze moeite om dat toe te laten, die ons belemmert om volledig en totaal te leven en ons licht en liefde in alles te laten schijnen?
© Wonieka A. Meuter
Comments
Lieve Wonieka,
Bij het aandachtig lezen van jouw boodschap verscheen er automatisch een Glimlach op mijn gelaat en kwam automatisch de volgende zin tevoorschijn:
"En ik merk dat vele mensen pijn benoemen als iets dat weg 'moet' of als iets dat overwonnen 'moet' worden of overbodig is, terwijl ik het zie als een signaal van voorspoedig herstel in één of andere conflictzone"
Voel je waar ik naartoe wil met mijn reactie?
Volgens mij is Alles, tot in het kleinste detail, 100% gelijkwaardig en 100% noodzakelijk.
Ja ook het tijdelijk ervaren of aansporen van 'weg met dat ego'
Het zijn de ervaringen die daarop volgen die ons duidelijk maken dat niets echt weg 'moet' maar dat het hooguit vanuit een andere invalshoek dient benaderd te worden om er zowel de constructieve noodzaak en/of het constructieve nut van te ervaren.
We zitten nu eenmaal 'opgescheept' met een fenomeen dat door velen ego (of de idiote 'ik') wordt genoemd.
Een fenomeen dat lerende is om te relativeren wat aanvankelijk niet als constructief of noodzakelijk (h)erkend werd.
Pijn is zowel een grote, vernuftige misleider als leermeester
Net zoals als het ego en zovele andere fenomenen die ons tijdelijk kunnen belemmeren om een ongeremd, bevrijdend eenheidsgevoel te ervaren.
Zonder de ervaring van het ene kunnen we bepaalde andere facetten niet als 100% evenwaardig (h)erkennen.
Zonder de ervaring van belemmeringen kunnen we mijns inziens niet optimaal van het fenomeen 'samen één en toch Vrij' genieten ;-)
En ja, zolang we met ons bewustzijn vastzitten in de ervaringsvelden van dualiteit dan komen er verbale en non-verbale woorden of benamingen aan te pas.
Ook dat is Prima en ook deze fase ontgroeien we vroeg of laat.
Stap voor stap leert ons ego en/of onze vaak ongeduldige ik dat het al die tijd allemaal Prima was zoals het was en dat dit altijd zo zal zijn.
Maar onderweg worden we vaak meer dan ons lief is uit die comfortzone van Totale Aanvaarding gezogen omdat er nu eenmaal 'testende leer-krachten' (bewust uitdagende wek-signalen) op ons afkomen en zolang wij ons ego (ons lerende ikje) nog niet voldoende 'getemd' of 'onderricht' hebben in de 100% Constructieve Gelijkwaardigheid van élk facet en/of élk manifest van de schepping, zolang zullen we ons laten vangen aan bepaalde valkuilen in "Het Leven"
Persoonlijk merk ik dat ik minder dualistisch denk en handel als ik Glimlach en als ik mijn ego voldoende gebrainstormd heb op gebied van Liefdevol en/of Constructief denken.
Laat ik me echter teveel afleiden van deze bewust constructieve focus dan laat ik me beïnvloeden door factoren die mij doen twijfelen aan deze constructieve win-win visie die mij al vele malen een allesomvattende eenheid deed ervaren.
Ik heb jouw tekst heel graag gelezen en ik zal er bij een volgende lezing zeker nog meer uit kunnen leren.
Tenslotte zijn we allemaal hetzelfde egootje en/of 'idiote ikje' dat ogenschijnlijk verdeeld een zelfde leerschool 'moet' doorlopen, toch?
Mede Dankzij Tijd, Ruimte & Afstand vallen gelijkheden ogenschijnlijk weg en kunnen we chaos ervaren.
Bedankt voor deze mogelijkheid tot openlijk brainstormen!
Ik hoop dat jij er evenveel plezier aan beleeft als ik ;-)
Liefs, Succes en Mega Big Smile van me
Gerda Maria