geert - Blog 2.0 - Spiritueel Ondernemers Netwerk2024-03-29T12:10:20Zhttps://spiritueelondernemersnetwerk.ning.com/profiles/blogs/feed/tag/geertHoe overleef ik... een regenachtige zomer...?https://spiritueelondernemersnetwerk.ning.com/profiles/blogs/hoe-overleef-ik-een-regenachtige-zomer2011-08-11T14:38:20.000Z2011-08-11T14:38:20.000ZGeert Kimpenhttps://spiritueelondernemersnetwerk.ning.com/members/GeertKimpen<div> Ook al zit het weer niet mee... om een goed boek te lezen, hoef je gelukkig niet noodzakelijk de deur uit. <br /><br /><a href="http://www.hyves.nl/mediaLink.php?media_id=1274206489&media_secret=pMd4" class="action"><img src="http://www.hyves.nl/showImage.php/1274206489_4_pMd4.jpeg" class="fancylayoutmedia mediaicon4" alt="1274206489_4_pMd4.jpeg" /></a>Wil je de koude en regen verdrijven, en je hart verwarmen... lees dan het spannende liefdesverhaal "Rachel, of het Mysterie van de Liefde", een boek dat reeds door duizenden in hun hart wordt gekoesterd. <br /><br /><a href="http://www.hyves.nl/mediaLink.php?media_id=1297437401&media_secret=Hlep" class="action"><img src="http://www.hyves.nl/showImage.php/1297437401_4_Hlep.jpeg" class="fancylayoutmedia mediaicon4" alt="1297437401_4_Hlep.jpeg" /></a>Bovendien... kun je met dit boek een reis voor 2 personen naar Praag winnen. Vliegtuig, een mooi hotel, een sabbatavond, en een rondleiding door mij en Christine inbegrepen! Maar... je antwoord moet <strong>voor 31 augustus</strong> binnen zijn. Hier vind je alle informatie: <a target="_blank" href="http://www.hyves.nl/externalRedirect/?url=http%3A%2F%2Fbit.ly%2Fe93N06">http://bit.ly/e93N06</a> <br /><br /><a href="http://www.hyves.nl/mediaLink.php?media_id=1380663142&media_secret=STbw" class="action"><img src="http://www.hyves.nl/showImage.php/1380663142_4_STbw.jpeg" class="fancylayoutmedia mediaicon4" alt="1380663142_4_STbw.jpeg" /></a>En... als je het boek via <a target="_blank" href="http://www.hyves.nl/externalRedirect/?url=http%3A%2F%2Fbit.ly%2FhkoKXt">http://bit.ly/hkoKXt</a> bestelt... heb je sowieso wat gewonnen: namelijk een kortingsbon van € 2,50,- voor de Levenskunstbeurs op zondag 28 augustus waar ik om 12 mijn lezing "Het Mysterie van de Liefde" geef, en Christine om 15u haar lezing Vrouwenpower (zie <a target="_blank" href="http://www.hyves.nl/externalRedirect/?url=http%3A%2F%2Fwww.vrouwenpower.eu">www.vrouwenpower.eu</a> ) <br />Het is een van de gezelligste en inspirerendste beurzen van Nederland; het volledige programma vind je op: <a target="_blank" href="http://www.hyves.nl/externalRedirect/?url=http%3A%2F%2Fwww.levenskunstbeurs.nl">www.levenskunstbeurs.nl</a> <br /><br />Kortom... laat het weer je humeur niet bepalen, maar kruip knus op de bank met een lekker boek dat je alle regenbuien doet vergeten. <br /><br />Warme groet, <br />Geert <br /><a target="_blank" href="http://www.hyves.nl/externalRedirect/?url=http%3A%2F%2Fwww.geertkimpen.com">www.geertkimpen.com</a> <br /></div>De wetten van het leven.https://spiritueelondernemersnetwerk.ning.com/profiles/blogs/de-wetten-van-het-leven2011-08-07T09:02:51.000Z2011-08-07T09:02:51.000ZGeert Kimpenhttps://spiritueelondernemersnetwerk.ning.com/members/GeertKimpen<div> <p>Een schrijver die net zo virtuoos op het podium vertelt, als op papier. Geert Kimpen.</p><p>Hij gaf reeds honderden lezingen in binnen-en buitenland voor een enthousiast publiek. Nu gaat hij de grotere zalen en theaters in, en vertaalt alle wijsheden en inzichten uit zijn boeken tot één inspirerend en enthousiasmerend totaalprogramma: Het beste van Geert Kimpen: De wetten van het leven… !</p><p>Met verve, humor en tal van sprekende, persoonlijke anekdotes onthult hij hoe je richting kunt geven aan jouw werk, passie en liefdesleven. Dat wat altijd onbereikbaar leek, gaat nu gebeuren. Weten en bereiken wat je wilt, de liefde van je leven herkennen, een leven lang passie en niet langer een speelbal van de omstandigheden zijn. Wetmatigheden over het leven die altijd gelden en werken – voor iedereen.</p><p>Een theatermiddag die uw leven naar het volgende niveau tilt! Vier uur lang, het beste van Geert Kimpen, in één krachtig middagseminar dat alle dromen tot werkelijkheid maakt.</p><h3 class="h3">Boek nú voor het seminar bij jou in de buurt!</h3><p>Slechts 10 voorstellingen, in Apeldoorn, Amsterdam, Groningen, Tilburg, Emmen, Rotterdam, Almelo, Baarn, Leeuwarden, Antwerpen...</p><p>Nú vroegboekkorting bij: <a target="_blank" href="http://www.blizevents.com/nl/reserveren"><u><font color="#0066CC">www.blizevents.com</font></u></a> of <a href="mailto:info@blizevents.com"><u><font color="#0066CC">info@blizevents.com</font></u></a> of +31 (0)35 888 4628</p></div>Herinneringen aan het ontstaan van De Kabbalist...https://spiritueelondernemersnetwerk.ning.com/profiles/blogs/herinneringen-aan-het-ontstaan-van-de-kabbalist2011-08-05T09:12:13.000Z2011-08-05T09:12:13.000ZGeert Kimpenhttps://spiritueelondernemersnetwerk.ning.com/members/GeertKimpen<div> <em>Vandaag, 5 augustus, is de sterfdag van Yitschak Luria, één van de hoofdpersonages uit mijn roman De Kabbalist. Al honderden jaren lang komen op deze dag duizenden kabbalisten van over de hele wereld naar zijn graf in Tsfat (Noord-Israël) om contact te maken met zijn ziel. Ter gelegenheid van deze bijzondere dag; mijn herinneringen aan hoe De Kabbalist ontstaan is, en het verhaal over mijn eerste kennismaking met dat magische stadje... Tsfat.</em> <br /><br /><br /><strong>DE GEHEIMEN VAN TSFAT.</strong> <br /><br /><a href="http://www.hyves.nl/mediaLink.php?media_id=1374250007&media_secret=p1iB" class="action"><img src="http://94.100.122.88/1374250001-1374300000/1374250001-1374250100/1374250007_4_p1iB.jpeg" class="fancylayoutmedia mediaicon4" alt="1374250007_4_p1iB.jpeg" /></a>Zoals elke Islamiet minstens eenmaal in zijn leven Mekka moet bezoeken, zo moet elke Kabbalist minstens ooit Tsfat bezoeken. Tsfat is een stad in Noord Israël, gebouwd op een berg, en een van de vier heilige steden van dit Heilige Land. <br /><br />Het was mijn Amsterdamse kabbalaleraar, rabbi Michael Portnaar, die me in vuur en vlam zette om deze stad te bezoeken. Sinds januari volg ik wekelijks een kabbalacursus samen met een gemêleerd gezelschap van zonderlingen. De lessen bestaan uit wekelijkse spreekbeurten van een drietal uur, heel zacht uitgesproken door onze rabbi, die het uiterste van je concentratie vergen. Regelmatig doezel ik bijna weg tijdens deze lezingen maar dat is volgens onze rabbi ook de beste staat om de kabbala te ontvangen. Ontspannen en met een sluimerend bewustzijn. De mannen en de vrouwen zitten gescheiden tijdens de les en er wordt verwacht geen aandacht aan het andere geslacht te geven zodat je je alleen op de kabbala kunt richten.. Op het eind van de les wordt alleen aan de vrouwenkant nog wat nagebabbeld. De mannen staan als contactgestoorden nog enkele minuten bij elkaar maar niemand weet wat zeggen en al snel gaat iedereen zijn eigen weg in het nachtelijke Amsterdam. Ook onze bijna zestig jarige rabbi is na de les uitgeput en duikt meestal verlegen in een boek. Na een les kabbala ben ik eerst een half uur uitgeput waarna er plots een orkaan van energie en passie in me wakker wordt. Wanneer ik thuis kom, vertel ik nog uren in geuren en kleuren wat ik allemaal geleerd heb, en het duurt tot het eerste zonlicht voor ik in slaap val. <br /><br /><a href="http://www.hyves.nl/mediaLink.php?media_id=1374265366&media_secret=tvdv" class="action"><img src="http://94.100.124.164/1374250001-1374300000/1374265301-1374265400/1374265366_4_tvdv.jpeg" class="fancylayoutmedia mediaicon4" alt="1374265366_4_tvdv.jpeg" /></a>Het stokpaardje van onze rabbi is Yitschak Luria. Hij is een van de grootste kabbalisten aller tijden die rond 1570 naar Tsfat verhuisde op vijfendertig jarige leeftijd. Alle jaren daarvoor had hij doorgebracht op een eilandje in de Nijl in Egypte. Daar bestudeerde hij dag en nacht de kabbala, zes dagen per week. Alleen op Sabbat kwam hij van het eilandje af en bracht de dag door met zijn gezin. Luria kreeg van een oude man de opdracht om naar Tsfat te gaan om daar Chaim Vital te ontmoeten, een vijfentwintig jaar jonge, ambitieuze kabbalastudent en al zijn wijsheid aan hem te leren. <br />Tsfat was in die dagen het wereldcentrum van het Jodendom en de kabbala in het bijzonder. <br /><br />Net zoals Luria een schrijver zocht voor zijn wijsheid, omdat hij teveel kennis had dat zijn pen nooit zijn gedachten zouden kunnen bijhouden, zo zocht mijn rabbi mij om het verhaal van Chaim Vital te schrijven. Aanleiding was een artikel uit Koorddanser dat ik hem gemaild had. In de volgende les zei hij, zonder mijn naam te noemen en zonder mij aan te kijken: “Er zit hier iemand in de klas die als hij zou willen op een prachtige wijze het verhaal van Chaim zou kunnen schrijven. Het zou uitzonderlijk mooi en belangrijk kunnen zijn. Ik kan niet schrijven maar als hij het zou willen doen…” <br /><br />Het was de enige keer dat ik na de les direct contact had met mijn rabbi. Ik zei: “Ik denk dat u mij bedoelt, en ik wil dat heel graag doen.” Toen ik thuis kwam die avond, vond ik al een document op de e-mail met allerlei verhalen over Chaim en Luria als bron voor mijn verhaal. Ik was verkocht. Dit verhaal wilde ik schrijven. Dacht ik eerst aan een lang artikel, al snel kreeg het de vorm van een roman. Ik werkte koortsachtig. Elk vrij moment. Het werd een obsessie. Al mijn ander werk leek in het niets te vallen vergeleken met dit project. Ik moest dit schrijven. Ik voelde me Chaim. Eind augustus was mijn eerste versie klaar, en nu had ik nog maar een verlangen, zo snel mogelijk naar Tsfat gaan, de plaats waar mijn verhaal zich afspeelde. De volgende dag al zat ik op het vliegtuig naar Tel Aviv. Ik kon niet langer wachten. <br /><br /><strong>DANSEN MET DE SOLDATEN.</strong> <br /><br /><a href="http://www.hyves.nl/mediaLink.php?media_id=1374252692&media_secret=wt8B" class="action"><img src="http://94.100.118.109/1374250001-1374300000/1374252601-1374252700/1374252692_4_wt8B.jpeg" class="fancylayoutmedia mediaicon4" alt="1374252692_4_wt8B.jpeg" /></a>Wanneer ik om een uur of vier ‘s ochtends door de taxi afgezet wordt bij mijn hotel, overtreft de realiteit de verbeelding. Overal door de straten wandelen volledig in het wit gekleedde kabbalisten door de straatjes met de Zohar in de hand, de bijbel van de kabbala. Ook Ari gaf elke ochtend om drie uur les aan Chaim. Niet in een synagoog of leslokaal, maar wandelend door de bergen rondom Tsfat. <br /><br />Ik kan die nacht niet meer slapen en al heel vroeg trek ik er op uit. Hoewel de stad door twee aardbevingen bijna geheel verwoest werd, ziet het er bijna nog precies hetzelfde uit als in 1600. De wankele huisjes zijn net als toen opgetrokken uit rotsblokken van lijmsteen en de stad is een wirwar van kronkelige straatjes, zonder enige structuur die zich cirkelend naar de top van de berg slingeren. Je hebt stevige kuiten nodig in Tsfat want zonder enige aanleiding moet je de ene keer omhoog dan weer omlaag via honderden trappen of hellingen en dit bij woestijnachtige temperaturen. <a href="http://www.hyves.nl/mediaLink.php?media_id=1374253517&media_secret=iJ7o" class="action"><img src="http://94.100.114.67/1374250001-1374300000/1374253501-1374253600/1374253517_4_iJ7o.jpeg" class="fancylayoutmedia mediaicon4" alt="1374253517_4_iJ7o.jpeg" /></a>Op letterlijk elke straathoek vind je scholen waar tientallen jonge kabbala studenten les volgen. Overal lopen orthodoxe en moderne Joden rond met de Thora in de hand, biddend, prevelend of op een trap uitrustend en even genietend van een sigaret. Maar vooral; op elke straatkei loop je letterlijk in de voetsporen van de twee grote kabbalisten; Luria en zijn schrijver Chaim Vital. <br /><br />Chaim moest eerst niets van Luria weten. Hij was jong en arrogant en geloofde niet dat een of andere man uit Egypte meer zou weten dan hij. Luria was geduldig. Op een dag wilde Chaim Ari wel eens testen en legde hem een paar vraagstukken uit de Zohar voor. De antwoorden waren verbijsterend. Ari begreep niet alleen de Zohar, hij was de Zohar. Letterlijk. Hij was een reïncarnatie van de ziel van rabbi Sjimon bar Yochai, de auteur van de Zohar. Chaim smeekte om zijn leerling te mogen worden. <br /><br /><a href="http://www.hyves.nl/mediaLink.php?media_id=1374255426&media_secret=UyVV" class="action"><img src="http://94.100.119.248/1374250001-1374300000/1374255401-1374255500/1374255426_4_UyVV.jpeg" class="fancylayoutmedia mediaicon4" alt="1374255426_4_UyVV.jpeg" /></a>Op een van de velden op de heuvel waar Chaim en Ari vaak samen zaten, en dan vooral bij het begin van Sabbat, om de zon achter de berg te zien ondergaan, is nu de Ari synagoog gebouwd. Ze kozen die plaats omdat ze van daaruit een perfect zicht hadden op de tegenoverliggende berg; de Meron. Op de top van de Meron is het graf van Sjimon bar Yochai. <br /><br /><a href="http://www.hyves.nl/mediaLink.php?media_id=1374256963&media_secret=i2zY" class="action"><img src="http://94.100.123.178/1374250001-1374300000/1374256901-1374257000/1374256963_4_i2zY.jpeg" class="fancylayoutmedia mediaicon4" alt="1374256963_4_i2zY.jpeg" /></a> Ook ik zorg dat ik voor zonsondergang op Sabbat op deze plaats ben. Christine en Zonneke zijn inmiddels ook aangekomen in Tsfat. Zij zijn vier dagen later afgereisd. In de straten hangt een opgewonden spanning. Iedereen is op zijn paasbest gekleed. Velen in prachtig witte kleding. Mannen lopen prevelend door de straten. Vrouwen zingen een melancholisch lied. Maar de meesten zijn binnen. Tot het moment dat de zon verdwijnt achter de heuvel. Iedereen loopt de straten op. Iedereen is blij en wenst elkaar een mooie Sabbat, zoals wij elkaar een gelukkig nieuwjaar toewensen. <br /><br />De Luria synagoog loopt vol. En in de prille avond hoor je overal gezang en gebid. Een vijftigtal jonge militairen, jonge vrouwen en mannen van rond de achttien, zoeken ook de Ari synagoog op. Ze zijn vrolijk en flirterig maar rond hun schouders hangen levensgevaarlijke machinegeweren. De hele legercolonne wordt vertederd door Zonneke. Ze knuffelen en kussen haar, zingen liedjes, maken een militaire groet en Zonneke geniet van alle aandacht. Herhaaldelijk kijkt ze recht in de loop van een geweer van een lachend vooroverbuigende soldaat. <br /><br /><strong>DE ZONEN VAN NOACH.</strong> <br /><br /><a href="http://www.hyves.nl/mediaLink.php?media_id=1374258115&media_secret=1Ohs" class="action"><img src="http://94.100.127.193/1374250001-1374300000/1374258101-1374258200/1374258115_4_1Ohs.jpeg" class="fancylayoutmedia mediaicon4" alt="1374258115_4_1Ohs.jpeg" /></a>Een plaats die ik herhaaldelijk bezoek in Tsfat is de Mikveh van Ari, het ritueel bad. Het is een kleine waterput met ijskoud bronwater uit de bergen waar de Ari dagelijks naar toe kwam. Ook nu nog is het de hele dag en nacht een komen en gaan van mannen om hetzelfde bad te nemen.. Vlakbij het bad is een kleedruimte waar ik me samen met de vaak orthodox uitgeruste Joden uitkleed. Onder hun prachtige zwarte kleding dragen ze vaak grauwe versleten onderkleding.. Terwijl ik naakt mijn beurt afwacht, zegt een Jood dat ik ook mijn trouwring uit moet doen. Een voor een gaan we in de ijskoude waterput. Het is de bedoeling dat je zeven maal helemaal onder gaat met je kruin onder de waterspiegel. Het bad reinigt je van alle kwade invloeden en vervult je wensen. <br />Met kracht plons ik in het bad en ga wel zevenentwintig keer door mijn knieën. Wanneer ik er uit kom, voel ik me intens blij en krachtig. <br /><br /><a href="http://www.hyves.nl/mediaLink.php?media_id=1374259238&media_secret=62ey" class="action"><img src="http://94.100.125.5/1374250001-1374300000/1374259201-1374259300/1374259238_4_62ey.jpeg" class="fancylayoutmedia mediaicon4" alt="1374259238_4_62ey.jpeg" /></a>’s Avonds volg ik een kabbalales in het Ascent Centrum. Het is een plaats waar Amerikanen kunnen slapen en de kabbala kunnen bestuderen. Maar wel alleen Joodse Amerikanen. Wanneer ik bij de lesgevende rabbi kom, vraagt hij of ik Jood ben. “Nee,…”, zeg ik en ik wil uitleggen waar mijn kabbala interesse vandaan komt. Maar het interesseert hem niet. De rest van de les word ik genegeerd, al zijn er maar drie medestudenten. “De Joden zijn de ambassadeurs van god.”, doceert hij, “en slechts een exclusief gedeelte van de Joden is klaar om de kabbala te bestuderen. Wij zijn er als voorbeeld voor andere volkeren. Wij moeten 613 wetten naleven. Niet Joden, slecht zeven, omdat zij de zonen van Noach zijn.” Ik voel me diep gekwetst en beledigd. Hoewel ik niet de discussie wil aangaan, provoceert de vrouw van de rabbi me om toch te zeggen wat me dwarszit na de les. “Was het Luria zelf niet die zei dat dankzij de geschriften van Chaim Vital de kabbala voor iedereen toegankelijk zou worden?”, zeg ik. Neerbuigend antwoordt de rabbi: “Probeer eerst die zeven wetten maar eens na te volgen, dat is al moeilijk genoeg.” <br /><br />Al snel kom ik erachter dat ook vandaag de dag er nog net zoveel rivaliteit bestaat tussen kabbalisten als in de tijd van Ari en Chaim. Net omdat het een mystieke leer is die multi interpretabel is, beweert bijna elke rabbi dat hij de enige ware kabbalaleraar is. Het is een kleinzielige strijd der ego’s die fundamenteel ontkent waar de kabbala in essentie voor staat; namelijk om je egoïsme te overwinnen en je ziel in overeenstemming te brengen met de wet van het geven van het heelal. Kabbala betekent dan ook letterlijk ‘ontvangen’. Hoe meer we geven hoe meer we ontvangen van het heelal. <br /><br /><a href="http://www.hyves.nl/mediaLink.php?media_id=1374268115&media_secret=ZSLT" class="action"><img src="http://94.100.127.193/1374250001-1374300000/1374268101-1374268200/1374268115_4_ZSLT.jpeg" class="fancylayoutmedia mediaicon4" alt="1374268115_4_ZSLT.jpeg" /></a>Samen met Zonneke en Christine dalen we de 235 trappen af naar het oude kerkhof van Tsfat. Hier liggen al de wijze mannen waar mijn verhaal over gaat, behalve Chaim want die is in Damascus gestorven en begraven. Vrouwen gooien zich neer op de graftombes. Ze kussen de blauwe stenen en huilen, lachen en zingen. Mannen lezen in hun gebedsboek. Er worden kaarsen ontstoken, en er wordt gemediteerd. Mijn rabbi zei dat je op deze graven contact kunt maken met de zielen van de kabbalisten en dat zij al je wensen kunnen verhoren. Ik zit een tijdlang met mijn hand op het graf van de Ari en probeer zijn aanwezigheid te voelen. Toen de Ari stierf op achtendertig jarige leeftijd, slechts twee en een half jaar na zijn aankomst in Tsfat, sprong Chaim in het graf en wilde samen met hem begraven worden. <br /><br /><a href="http://www.hyves.nl/mediaLink.php?media_id=1374262365&media_secret=FLFZ" class="action"><img src="http://94.100.118.239/1374250001-1374300000/1374262301-1374262400/1374262365_4_FLFZ.jpeg" class="fancylayoutmedia mediaicon4" alt="1374262365_4_FLFZ.jpeg" /></a>Moeizaam lopen we terug de heuvels in. Zonneke bestijgt moedig met haar kleine beentjes de honderden treden naar boven. Bij de Ari synagoog ontmoeten we een kabbalistische kunstenaar. Zijn ogen gaan gloeien. “Ik zie vier zielen bij jou!”, roept hij uit, “Die van jou, je vrouw, je dochter en een vierde die nog op komst is. Hij is de Messias! Jij hebt zoveel levens overgeslagen doordat je in dit leven je vrouw en je dochter ontmoet hebt. Nu kun je je alleen aan het allerhoogste wijden; een boek over de kabbala. Je moet het schrijven.” <br /><br />Ik voel me vereerd maar ook bang. Wie ben ik om over de kabbala te schrijven? Slechts een zoon van Noach. We gaan terug naar ons hotel met de kleine Zonneke in het midden aan de hand. “Een, twee!” roept ze en met een gezamenlijk “Juppakee!” zwaaien we haar beentjes de lucht in. <br /><br /><strong>Geert Kimpen</strong> <br /><br /><strong>De Kabbalist verscheen in april 2006, inmiddels is het 22 keer herdrukt en het boek werd in 15 talen uitgegeven. Het is te bestellen via; <a target="_blank" href="http://www.hyves.nl/externalRedirect/?url=http%3A%2F%2Fwww.geertkimpen.com">www.geertkimpen.com</a> en natuurlijk verkrijgbaar in alle boekhandels.</strong> <br /></div>Happy Valentine!https://spiritueelondernemersnetwerk.ning.com/profiles/blogs/happy-valentine2010-02-07T13:22:23.000Z2010-02-07T13:22:23.000ZGeert Kimpenhttps://spiritueelondernemersnetwerk.ning.com/members/GeertKimpen<div><p>Volgende week zondag, 14 februari; is het Valentijn!</p><p>Bij deze een paar tips om hem, haar of jullie beiden te verrassen...</p><p></p><p><strong>VOOR HEM</strong></p><p>De Geheime Newton<br />Vind je het jammer dat je met je man soms niet over spirituele, filosofische of levensbeschouwelijke zaken kunt praten? Dan is De Geheime Newton het cadeau voor hem! Ik heb inmiddels al zovele mails ontvangen van vrouwen die door dit boek hun man niet alleen aan het lezen kregen, maar ook opeens nachtenlang gesprekken met hem hadden, net zoals in de eerste tijd toen ze nog smoorverliefd waren. Het boek dat het hart van je man opent (en slechts voor 12 euro 50 trouwens)! "Beter dan Dan Brown", zei Susan Smit! Bestel nu, met een persoonlijke liefdesboodschap, als je wil op: <a href="http://www.geertkimpen.com/bestellen.html">http://www.geertkimpen.com/bestellen.html</a></p><p></p><p><strong>VOOR HAAR</strong></p><p><strong>Vrouwenpower</strong><br />Het boek is nog maar één week uit, maar de positieve recensies van zowel lezers als recesenten stromen binnen! Vandaag nog kwam de recensie van het Leids Dagblad: 'Vrouwenpower’ eest als een chicklit, heeft de inhoud van een metafysisch werk en roept even veel spanning op als een thriller. Bovendien krullen de mondhoeken bij menig passage vanzelf omhoog. Ze neemt de lezer zelfs, heel subtiel, mee haar slaapkamer in."<br />Het ideale geschenk dus voor de man die zijn vrouw even stil wil krijgen, door haar uren van de wereld te laten zijn in dit boek waar iedere vrouw blij van wordt. Bestel nu, met een persoonlijke liefdesboodschap, als je wil op: <a href="http://www.vrouwenpower.eu/">http://www.vrouwenpower.eu/</a></p><p></p><p><strong>VOOR JULLIE SAMEN<br />De Liefdessabbatavond.</strong></p><p>Reeds honderden koppels hebben tijdens deze avonden het verliefde gevoel voor elkaar hervonden in een prachtig eeuwenoud ritueel, dat het geheime recept is voor levenslange verliefdheid. En vele mensen zijn de man of vrouw van hun leven tegen gekomen op een Sabbatavond.<br />Verras je partner door jullie in te schrijven voor één van de geplande sabbatavonden binnenkort.<br />19 maart in Twijzelerheide (bij Groningen).<br />26 maart in Amersfoort<br />16 april in Eindhoven<br />28 mei in Harderwijk<br />Meer info op: <a href="http://www.geertkimpen.com/lezingen.html">http://www.geertkimpen.com/lezingen.html</a> of <a href="http://www.sabbatavond.nl">www.sabbatavond.nl</a></p><p>Volgend weekend is het zo ver, dus nog ruim een week de tijd om iets leuks en spannends te bedenken om jouw geliefde te eren en te verrassen!</p><p>Happy Valentine!<br />Geert</p></div>DE ALCHEMIST MEETS THE KABBALIST.https://spiritueelondernemersnetwerk.ning.com/profiles/blogs/de-alchemist-meets-the2010-01-22T15:55:05.000Z2010-01-22T15:55:05.000ZGeert Kimpenhttps://spiritueelondernemersnetwerk.ning.com/members/GeertKimpen<div><p style="text-align:left;"><img src="{{#staticFileLink}}4554000073,original{{/staticFileLink}}" alt="" /></p>PAULO COELHO: “GOOI JE VLEUGELS IN DE WIND”Door Geert Kimpen.Negen jaar geleden was ik met Christine op vakantie in Portugal. Toen we door Lissabon slenterden, stond mijn hart stil toen vanuit de etalage van een boekenwinkel een bordkartonnen Paulo Coelho me toelachte. De boekverkoopster vertelde ons dat mijn lievelingsschrijver in de stad was, en gaf het telefoonnummer van de uitgever. Hoewel Christine gewoon belde om te vragen of hij lezingen gaf, vroeg de uitgever: “Wilt u een interview met hem?”.Was het toeval dat ik net die vakantie zijn verzameld oeuvre in mijn koffer had meegenomen, om het te herlezen? In twee dagen tijd ging ik razendsnel door zijn werk heen. Ik wilde me op en top voorbereiden om hem te ontmoeten. Doodzenuwachtig was ik, en ik oefende met Christine mijn Engels, om mijn vragen goed te formuleren. In een boekwinkeltje in Fatima kocht ik een cadeautje voor hem; het levensverhaal van Santa Teresa. Christine had erom gelachen; weet je echt niets beters te geven, zei ze.De afspraak was in het Tivoli-hotel. Toen ik hem niet zag in de lobby, nam ik zenuwachtig de lift naar de 8ste verdieping; misschien zat hij in het restaurant. Maar ook daar was geen Coelho. Toen ik hem uiteindelijk toch in de lobby vond, zei hij “Please, call me Paulo,”met Zuiderse zwierigheid. Zijn zachte bruine ogen nodigden me uit hem te volgen naar de lege bar.Terwijl ik achter hem aan liep en me verwonderde over zijn kleine paardenstaartje, stamelde ik "Thank you, I am Geert.”Hij bood me een sigaret aan maar genereus wilde ik daar een sigaar tegenover stellen. Alleen, het doosje viel uit mijn natte handen. Als een Tai Chi meester kroop Coelho sierlijk over de grond om mijn sigaartjes te verzamelen.Ik dacht: 'Nee! De man, die wereldwijd goed is voor alleen al 30 mil¬joen verkochte boeken van zijn hit De Alchemist, zit geknield aan mijn stinkende vakan¬tieschoenen!'Hij bleef langer onder dan normaal want zijn blik rustte op mijn zwarte tas."Heb je mijn boeken in het Nederlands bij je?""Ik ken geen Portugees.", verontschuldigde ik me."Ik zou ze willen tekenen."Hij vistte een beduimeld exemplaar van 'De weg naar het zwaard' uit mijn tas en liefkoosde het."Ken je die boekhandel in Amsterdam? Op het eind van een straat, op een hoek. Er staat een standbeeld."Met veel te luide stem riep ik"Athe¬neum!"."Ja!"Trots wiste ik het zweet van je voorhoofd."Daar kwam ik regelmatig toen ik in Amsterdam woonde. Ik droomde dat ooit mijn boeken daar te koop zouden zijn. Enkele jaren terug was het zover. Mijn boeken stonden daar in de rekken. En nu heb jij ze gewoon bij je...""Er staan er nog hoor...", probeerde ik een grapje te maken.Hij lachtte als een roofdier en sloot toen zijn ogen. Zijn ge¬dachten gleden twintig jaar terug in de tijd."Singel 83. Het Brouwershotel. Een van de oudste hotels van Amsterdam. Ik vervloekte mijn hele spirituele gezoek. Als God bestaat dan moet hij in elk geval niet bij mij zijn, dacht ik. Ik was het zat. Het werd me te ingewikkeld. Te moeilijk. Het was januari 82. Ik was 35. Toen ontmoette ik in de coffeeshop van dat hotel mijn meester. J."J. Ritman, jubelde ik, inspirator van de Bilbiotheca Philosophica Hermetica, de Amsterdamse bibliotheek waar ook Umberto Eco zijn research deed voor “De Naam van de Roos”!"Nee, nee helemaal niet. Mijn meester heeft helemaal niets klassieks over zich. Hij is zo'n echte typische bestuurder van een bedrijf. Ik had van tevoren ook een heel ander beeld bij een 'meester'. Hij wil trouwens niet dat ik hem zo noem. Hij werkte voor Philips. Hij is nu enkele jaren met pensioen. Hij is een hele wijze man."Vertel mij wat, dacht ik. Doorheen Coelho's oeuvre was J. ook een beetje mijn meester geworden. Ik dacht weer terug aan hoe hij Coelho initieerde in de Orde van R.A.M. Vroeg hij nu maar of ik wist waar R.A.M. voor stond. Achteloos zou ik geantwoord hebben: 'Tuurlijk. De R staat voor rigor oftewel kracht en regnum, konink¬rijk dus. De A staat voor amor, liefde en agnus, lam en de M staat natuurlijk voor misericordio, barmhartigheid en mundi, de wereld.’Ik zou, alsof ik er zelf bij geweest was, herinneringen ophen aan die avond dat Paulo ingewijd zou worden tot Meester. Maar dat feest ging mooi niet door."Ik geloofde toen dat je aan de ene kant uitverkorenen had en aan de andere kant, nou ja, de rest zeg maar. Ja, ik had nogal een elitaire blik op de wereld."Paulo had dan ook het zwaard moeten weigeren toen J. het hem aanbood in het ritueel. Toen Paulo integendeel gretig zijn handen uitstak, stampte J. het uit zijn handen. Het ritueel werd afgelast.J. gaf hem toen een opdracht die zijn leven zou veranderen."J. stuurde me op pelgrimstocht naar Santiago de Compostela. Daar leerde ik dat de wijsheid niet ergens in het hogere gezocht moet worden. De wijsheid is te vinden in het gewone leven tussen de gewone mensen. Ik leerde daar om die tekenen te herkennen die dagelijks op je pad komen. Tijdens die pel¬grimstocht ben ik veranderd. Dat kwam omdat ik me zelf toe¬stond om te veranderen. J. had gelijk toen hij zei: 'In die pelgrimstocht zal je het leven zelf ervaren en dat is waar het om gaat, ervaring. Dat kun je niet leren op academisch ni¬veau.'Na Santiago was ik bereid te betalen voor mijn dromen. Einde¬lijk geloofde ik dat ze mogelijk waren."Hij bladerde door 'De weg van het zwaard' waar hij zijn tocht in beschreef.'Don't ever follow the manual', schreef hij er voor mij in. Met dit 'dagboek van een magiër' debuteer¬de hij op 40 jarige leeftijd."Je kunt niet geloven hoe lang het geduurd heeft voor dit boek begon te lopen. Of neem nu deze..."Hij griste 'De Alchemist', zijn tweede boek, uit mijn tas."Dit was een complete flop toen het uitkwam. Het verkocht slechts 900 exemplaren. Mijn toenmalige uitgever zei: 'Ik kap ermee. Ik wil dit niet langer uitgeven. Hier heb je het contract terug. Probeer maar een andere gek te vinden.’ Als je levensdroom altijd schrijven geweest is, komt dat keihard aan. Dan ga je eindelijk je legende leven en dan...Ik herinner me nog dat ik als kleine jongen aan m'n ouders vertelde dat ik schrijver wilde worden. Ze dachten dat ik gek was. Een dwaas. Wie zou er in godsnaam in Brazilië van het schrijven kunnen leven! En ik geloofde hen.Maar op dit punt in mijn leven geloofde ik hen niet meer. Ik wist dat er geen weg meer terug was. Ik zou nog liever sterven dan te vluchten. Sterven is tenminste een onderdeel van het leven. Dus ik dacht niet na. Ik had zelfs de tijd niet om te twijfe¬len of ik wel zou lukken. Ik deed wat ik te doen had; een andere uitgever zoeken. En dat lukte..."En hoe! De Alchemist kwam in 150 landen in 61 talen uit. Warner Brothers kocht de filmrechten. Madonna noemt het haar lievelingsboek. Er bestaan Franse symfonieën, Broadway musicals en Turkse toneelversies van. En ook ik was kapot van het verhaal van de schaapherder die droomt over een gouden schat aan de voet van de piramide. Ook ik waande me in de oase van de woestijn waar hij de alchemist ontmoette. Ook ik werd verliefd op Fatima die water bij de bron kwam putten. Ook ik trok verder omdat ik eerst mijn schat moest vinden.Ik herinnerde me het motto van het boek 'Als je iets wilt, spant het hele universum samen om ervoor te zorgen dat je je droom verwezenlijkt.’ Ondertussen schreef hij in mijn boek 'Pay the price of your dreams'."Waarom denken mensen toch dat het onmogelijk is om hun eigen legende te leven? Het is toch tragisch als je je strikt aan de regels van wat wel en niet hoort, houdt! Had iedereen maar het lef naar het kind in zich zelf te luisteren. Het jongetje in je onthoudt altijd wat je droom was. Maar soms is zijn stem¬me¬tje gesmoord.Pas door mijn pelgrimstocht te wandelen, hoorde ik hem weer klaar en duidelijk. Ik werd weer enthousiast en dat is het beste wat je kan overkomen. Alsof je dagelijks met God aan tafel zit en je als een kind zo blij je verhalen aan hem vertelt.Natuurlijk hangt er ook een prijskaartje aan. Alles in het leven heeft een prijs. Maar je kan toch veel beter je porte¬monnee opentrekken voor iets wat alles voor je betekent in plaats van voor een kleurloos bestaan? Want betalen zul je.Nou moet ik eerlijk toegeven dat ik wel erg voordelig uit ben.Want wat kost mijn schrijversschap me nu? Goed, ik moet heel veel reizen over 4 continenten terwijl ik daar niet altijd zin in heb. Er zijn dagen dat ik vijf keer dezelfde vraag zit te beantwoorden. En als het dan ergens gezellig is, word ik weer ergens anders verwacht. Of ook het spreken op academische conferenties valt me heel moeilijk. Ik ben daar veel te verle¬gen voor.Maar kom zeg, ik zoek daar gewoon mijn evenwicht in. Dat vraagt alleen wat discipline. Ik hou wel van feesten, van dronken worden en het laat maken. Maar toch gaat gewoon de wekker om 7 uur om te beginnen werken. Zo kan ik blijven doen wat ik het liefste doe; schrijven."En dat was precies wat ik zelf ook wilde doen; schrijven. Het gaf me hoop dat hij er pas op zijn veertigste mee begon¬nen was. Ik was bijna 35."Dat is de kracht van mijn boeken, denk ik. Dat ze hoop geven. Toen ik de "De lessen van don Juan" van Castaneda las, gaf mij dat ook hoop. Kon ik ooit maar zo'n oude indiaan ontmoeten die mij in het leven inwijdde, dacht ik. Dat gaf me kracht. De sensatie van 'je bent niet alleen'.Krijg ik uiteindelijk zo'n pragmaticus als meester! Nou ja, De Traditie is dan ook hele¬maal geen geheim genootschap of iets occults ofzo. Je zou ons kunnen vergelijken met een sociëteit van sigarenliefhebbers. Maar in plaats van over sigaren hebben wij het over de symbolische aspecten van het leven en de natuur. De universele symbolen die je in elke religie terug vindt en die de geschiedenis overstijgen. De Traditie bestaat uit een kleine groep mensen uit de katholieke kerk die zich zelf R.A.M. noemen.Dat katholieke ligt voor mij voor de hand. Dat stroomt in het bloed door mijn aderen. Maar ook katholiek in de betekenis van dat je je eigen verantwoordelijkheid hebt. Dat je niet klakke¬loos achter een priester aanloopt.Iedere meester heeft vier leerlingen. Of tenminste leerlingen, er zijn vier mensen die ik aanspoor om bepaalde taken te ondernemen. Zoals J. het als taak ziet mijn spirituele zoek¬tocht richting te geven. Hen het leven of universum uitleggen, kan ik niet. Maar door bijvoor¬beeld een pelgrimstocht te maken, ervaren ze hun eigen univer¬sum. Niet door studie.De pretentie om iets te onderwijzen dicht ik me zelf niet toe. Ik ben verre van perfect. Ik rook en drink en eet vlees; eigen¬lijk doe ik alles wat politiek incorrect is. Ik ben een krijger, weet je wel, geen wijs man."Maar wel een aandoenlijke krijger, dacht ik glimlachend, terwijl hij alweer in mijn zwarte tas graaide. Een krijger die net zo onhandig, ongeduldig of angstig kon zijn dan ik zelf. Eerder een antiheld. Eentje die graag zijn vrouw meeneemt op zijn spirituele avonturen omdat zij beter kaart kan lezen. Iets te vrijmoedig geworden, vroeg ik hoe belangrijk zijn vrouw nu eigenlijk voor hem is.Hij gooide mijn exemplaar van 'Aan de oever van de Piedra huilde ik', op het zwart marmeren tafelblad. Ik schrok me wezen¬loos. Terwijl hij er nog net 'Love is the road' in geschreven had. Toen gooide hij zijn gespierde armen, met links de tattoo van een vlinder, de lucht in en sloeg vervolgens zijn schrijvers¬handen voor zijn ogen.Domme vraag ook, dacht ik bang."Als... en dat is een woord wat ik niet vaak gebruik maar als ik haar ooit zou moeten missen dan zou ik niet weten wat te beginnen. Zij is het allerbelangrijkste in mijn leven. Met haar kan ik discussiëren, met haar kan ik vechten, ik ben gek op haar! Acht jaar zijn we getrouwd nu. En elk jaar op 31 december gaan we naar Lourdes. Ook dit jaar. Er is een heel groot feest in Rio en pas op, ik hou van feesten, maar de overgang die wil ik met mijn vrouw vieren. Samen geknield in de grot waar Maria verscheen. Samen bidden. Dat is een moment van devotie en van hoop. Dankbaar zijn voor de zegeningen van ons leven. Samen in de stilte en in de koude. Ben jij wel eens in Lourdes geweest?"In Lourdes niet maar ik meende wel indruk te kunnen maken met dat ik de dag daarvoor in Fatima was geweest waar Maria versche¬nen was aan drie herderskinderen. Ditmaal was het mijn beurt om in mijn tas te graaien en er het Portugees boek uit te halen dat ik daar voor hem kocht. Over Santa Teresa.“Hoe wist jij dat ik..."Hij haalde zijn portemonnee boven.Nog voor ik grootmoedig kon zeggen 'No, no, it is a present' toonde hij me twee bidprentjes. Een van Maria. En een van Santa Teresa."Santa Teresa.", mompelde hij. Het klonk als de zachte aanhef van een lied. Maar de liedjes die Coelho in zijn jeugdschreef waren minder vroom, wist ik. Hij vormde een team met de Braziliaanse ster Paul Seixas en ze noemden zich de 'Alter¬native Society'. In hun liedjes verborgen ze duivelse bood¬schappen. Het getal van Het Beest 666 klonk als een sinistere mantra op de achtergrond."Op dat moment geloofde ik dat het me succes en fortuinbracht. Ik was me er niet van bewust dat ik een donker pad zonder ethische waarden volgde. De 'Alternative society' was wel een soort van geheim genootschap. Ik was verteerd door egoïsme."Het legde hem geen windeieren. Als 27 jarige was hij miljo¬nair en zong heel Brazilië zijn hits. Liedjes die indirect opriepen om een wereld te creëren waar de sterken bediend zouden worden door de zwakken en de enige wet was dat je je verlangens bevredigde."Heb je wel eens cocaïne gebruikt? Nee? Hoe dan ook, zo voelde het. We dachten dat we alles controleerden, dat we handelden in dienst van iets hogers. Het Beest? Maar het was een illu¬sie. We controleerden juist niets."In zijn boek 'The Valkyries' beschrijft hij hoe hij tot dat inzicht inkomt. Het Beest komt zijn prijs innen op het toppunt van zijn muzikale roem. Urenlang reciteert hij onder het stromende water van zijn douche vergeten gebeden als echo van zijn jeugd."Ook in het donkerste woud is God altijd aanwezig. De sensatie van dat te ervaren is minstens zo sterk als cocaïne. Laat ik het zo zeggen; dat is 'the real thing’. Zoals Coca Cola. Die andere extreme uitwassen zijn vals. Maar God, die is, die is genereus, genadig, mededogend."De volgende dag was zijn muziekcarrière over. Een tele¬foontje van CBS meldde zijn ontslag. Zonder opgave van rede¬nen.Het zou hem vaker overkomen, wist ik uit The Valkyries. Iedere keer wanneer hij zijn zaakjes bijna voor elkaar had, werden ze hem ruwweg uit handen geslagen.J. gaf hem een opdracht om die vloek te breken."Ik ging naar de Mojave woestijn in Los Angeles. Ik ben altijd erg zelfdestructief geweest. Ik geloofde niet dat ik geluk of liefde of succes verdiende. Dus iedere keer glipte het ook net op het laatst uit mijn handen. In de woestijn heb ik dat verbond tegen mezelf verbroken. Ik zelf was steeds mijn grootste vijand. Het gevaar zat steeds in mij zelf, niet ergens buiten. In de woestijn heb ik m'n bescherm¬engel ontmoet en met hem gewed dat ik nooit meer in die val zou trappen. Tot op de dag van van¬daag heb ik me daar aan gehouden. Kijk, deze ring herinnert me dagelijks aan die weddenschap."Hij toonde me de ring met twee om elkaar heen kronkelende slan¬gen die de motor rijdende vrouwelijke apostel ook herkende in zijn boek. Zij hielp hem zijn engel te vinden."Ja jammer, dat The Valkyries nog niet in het Nederlands verschenen is. Het ligt mij nauw aan het hart. Maar ja, je mag niet vergeten dat mijn boeken nog maar sinds 94 internati¬onaal uitgebracht worden.In mijn boek 'De Zahir’ dat al wel in het Nederlands verschenen is, vertel ik meer over hoe ik uiteindelijk succesvol werd en het prijskaartje dat daaraan vast hing.”"Hij nam een Portugese versie van dat boek en schreef er een onleesbare Portugese opdracht in terwijl hij me aanspoorde nog een laatste vraag te stellen. Die had ik wel. Of hij nog een advies had voor een jonge man met een droom?"Ja natuurlijk; lef, lef en nog eens lef! Breek de regels. Volg nooit de uitgestippelde paden. Probeer wat anders te doen ook al vertellen mensen dat je gek bent. Fuck off! Iedereen is toch gek? Gooi je vleugels in de wind. Natuurlijk zal je lijden. Maar betaal die prijs. Alles wat je dromen kunt, is mogelijk. Volg gewoon je pad. Dat is het enige wat je te doen staat."Hij schudde mijn hand die niet langer klam was. Toen gaf hij me zijn visitekaartje."Aarzel niet om me op te zoeken als je in Rio bent.", zei hij, "Ik herken veel in je."En met vlinders in mijn buik, dartelde ik over de trappen van het Tivoli-hotel. Ik gooide mijn vleugels in de wind en ik wist dat alles moge¬lijk was.Maar toch had ik op dat moment nooit durven hopen dat ik vele jaren opnieuw de trappen van het Tivoli hotel zou oplopen in Lissabon. Met een aardige piccolo die mijn koffer droeg. In de lift zei ik tegen hem: “Ik ben schrijver.” “Dat weet ik toch,” zei hij glimlachend, “ik hoop dat u hier een fijn verblijf zult hebben.” Hij keek me even vreemd aan toen ik hem vroeg of het mogelijk was om koffie te brengen. Pas toen hij de kamer verliet zag ik dat deze voorzien was van een chique Nespresso apparaat, met alle mogelijke smaken koffie.Wat later nam ik de lift naar de achtste verdieping. Op het zonovergoten dakterras, met zicht over heel Lissabon, vertelde ik mijn verhaal aan de ene journalist na de andere. Twee dagen lang heb ik interviews gegeven. Fotosessies gedaan. De Portugese radio en televisie bezocht. Mijn boek O Cabalista is al aan een herdruk toe.Toen ik terug op mijn kamer was, belde ik Christine die in Madrid op me wachtte waar ik daarna naar toe zou gaan om het verschijnen van El Cabalista te vieren. “Liefje,” riep ik, “ik slaap in het hotel van Paulo Coelho!”Geert Kimpen<a href="http://www.geertkimpen.com">www.geertkimpen.com</a></div>