Beste mensen, deze kop was het resultaat van mijn cursus journalistiek van drie jaar geleden. Het moest een sfeerverslag worden met een publiekstrekkende kop over een bijzondere gebeurtenis. Dat ik dit nooit gepubliceerd heb kwam door de vrienden die mij op die bijzondere medicijnman wezen. Zij verzochten om het "onder ons" te houden. Te veel aandacht zouden alleen maar sensatiezoekers aantrekken en de ceremonie daarmee verstoren. Mijn door de docent goedgekeurde stukje belandde daarom op de stapel en niet in jullie mail-box.
Tot mijn verbazing staat er deze maand een dubbel pagina groot verslag over dezelfde medicijnman Steve Mc Cullough Iktomi Cha in de Koorddanser ( een spiritueel agenda magazine). Nu het dan toch niet meer "onder ons" gebleven is, voel ik me vrij om alsnog mijn beleving van toen, door mij geschreven als een sfeerverslag met jullie te delen. Het was zo bijzonder en leerzaam.
Artikel: Mijn verslag uit 2009: Lowanpi- ceremonie volgens de Lakota traditie
De Lowanpi ( geen Lowompi) ceremonies worden in Nederland, België en Duitsland in huiskamers of op zolders gehouden met dertig tot vijftig deelnemers. Een van de echte medicijnmannen die nog werkelijk over de geheimen beschikt om de spirits in één ruimte te brengen is de Amerikaanse Steve Mc Cullough. Deze spirits zijn overleden voorvaderen of krachtdieren waarmee hij samen werkt.
De Lowanpi- ceremonie is één van de zeven heilige rituelen van wat wij vroeger indianen noemden. Het betekent letterlijk; bidden in het donker. De persoon die lijdt, vraagt de ceremonie bij een medicijnman aan. (vooral door ziekte) Te midden van familie en vrienden bidden en zingen zij samen in het duister. Tegelijk zorgt de medicijnman voor verbinding tussen hen en de helende spirits.
De medicijnman dankt zijn kracht om met de spirits te communiceren aan zijn gave, die bij geboorte al aanwezig is. Uit onze studieboekjes weten we dat medicijnmannen de belangrijkste figuren waren binnen de stam. De kans om een traditionele medicijnman in actie mee te maken is uniek. Mijn ervaring met de Medicijnman Steve begon in het huis waar hij te gast was. Bijna vijftig deelnemers zetten hun meegebrachte slaapspullen overal waar plaats was in het huis neer.
Ze brachten grote pannen om te koken en veel, heel veel eten mee. Twee tafels waren net voldoende voor die allemachtig grote hoeveelheden. Alsof er een Hongerwinter op komst was. Het leek of veel mensen elkaar goed kenden en wachtend tot het donker werd, maakten we ondertussen gebedszakjes van verschillende kleuren katoen, met daarin een beetje tabak. Het idee daarachter is dat tabak een inductor is en de intentie van de persoon in die Tabak door de spirits wordt begrepen.
Rond 22:00 uur, na een kennismakingsronde ging Steve op de verduisterde zolder zitten. Helemaal alleen in het midden op een kleed. Hij was omringd door al die gemaakte gebedsvlaggetjes. Hij had zelf nog andere rituele voorwerpen bij zich. Zijn Chanupa ( vroeger noemden wij het de vredespijp) gebruikte hij om de voorwerpen te zegenen. We zaten op de grond, dicht tegen elkaar met de ruggen tegen de muur om hem heen. Het licht ging uit en het was aardedonker.
De mensen die vaker kwamen begonnen te drummen en traditionele liederen te zingen. Niet lang daarna, hoorde ik een kort heftig fluitsignaal en het gefladder van een grote vogel. Het spoken was begonnen! Dat het geen duif was, kon je in het donker horen. Trucage? Lichtbollen vielen zichtbaar uit het plafond en stuiterden weg. Nog meer trucages? Lichtgevende ratels stuiterden in cirkels om Steve heen. Door de drukte zat ik te dicht bij zijn kleed en ineens stootte een oplichtende ratel tegen mijn voet.
Hé, dat kan niet, dat is echt! Ik werd door een van die ratels aangeraakt, fysiek duidelijk en liefdevol terwijl de trom verder speelde en het gezang aanhield in het donker. Ik betrapte mezelf erop dat ik Steve zijn stem scherp in de gaten hield, of ik hem in het midden nog hoorde zingen. Ook voelde ik of de mensen de hele tijd naast me bleven zitten. Want zo dacht ik, als dit trucage is, dan merk ik vast wel iets verdachts.
Naarmate er meer lichtbollen uit het hoge zolderplafond stuiterden en meer lichtgevende ratels dansten, gaf ik me gewonnen. Het voelde zo goed, de hele ruimte was gevuld met voelbare liefde. De mensen die voor een healing kwamen werden verzocht te gaan staan. Later hoorde ik dat ze door de spirits fysiek aangeraakt werden. Het spektakel eindigde toen de spirits een voor een als heldere lichtflitsen naar het plafond schoten en daar verdwenen. De kaars en de (vredes) pijp werden aangestoken. Iedereen nam een trekje Ugh Ugh.
Beneden werd een feestmaal geserveerd door een vrouw die vorig jaar een Lowanpi had gekregen. Zij was genezen en volgens gebruik toonde ze op die manier haar dankbaarheid. Het was inmiddels 02.30 uur! Die spirits kunnen alleen maar opgeroepen worden door een Medicijnman. De drummers die al jaren met hem meereizen en alle ins en outs van de traditie kennen, zijn niet in staat zelf de spirits uit te nodigen. Dat willen ze misschien wel, maar er komt er niet één. Het is een gave, roeping, inwijding die Steve in dit geval alleen heeft.
Onder invloed van christenen hebben de Lakota’s hun belangrijke tradities verloren. Een zeldzame, vermoeide medicijnman, probeert ons, ongelovigen, te helpen! Hij leert weer respect te voelen voor de onbekende, onzichtbare aanwezige spirits. Ik was zo onder de indruk. Het is echt. Een inprenting voor mijn hele leven. Mensen genezen door aanrakingen van die onzichtbare spirits. En hoe, dat is zijn geheim en die van de spirits.
Hij komt twee maal per jaar naar Europa om hier traditionele Lakota ceremonies te leiden. Tot slot: Via via moet blijven. Er kan voor deze bijzondere man niet genoeg nederigheid worden getoond.
(©Ria Feskens november 2009.)
Je ziet, de laatste zin van dit verslag klopt nu niet meer en voor jullie vond ik het telefoonnummer in die Koorddanser: 010 8402479. Dan kunnen jullie ook deze bijzondere man, zijn spirits en drummers leren kennen.
Ria Feskens, Nieuwsbrief Serenora mei 2012
You need to be a member of Spiritueel Ondernemers Netwerk to add comments!
Comments