Kloof tussen potentieel en actie
Herken je dit: je beschikt over vrijheid, opleiding, ervaring, persoonlijke ontwikkeling en voldoende middelen. Geweldige voorwaarden dus. En toch voel je je steeds weer machteloos – het lukt je niet om te realiseren wat je écht zou willen. Jouw bedrijf neerzetten bijvoorbeeld, een project op gang brengen, een boek schrijven of een rustige en warme sfeer in je gezin creëren. Je voelt duidelijk waar je hart naar verlangt: meer verbondenheid, compassie, creativiteit, vitaliteit of zelfexpressie – waardoor je een bijdrage aan de wereld levert die er toe doet, die een verschil maakt. Maar je neemt een kloof waar tussen het potentieel dat je in jezelf voelt en je daadwerkelijke actie. Het gevolg hiervan is dat je gevoel van eigenwaarde daalt en daarmee ook je plezier in het leven. Je voelt je verward en verliest je focus.
Jezelf beperken door mannelijke manieren van doen
Je denkt misschien dat dit je persoonlijke probleem is, maar niets is minder waar. Deze worsteling is deel van een collectief proces. De kern van de verwarring ligt erin dat wij, zodra we in actie komen, onze daadkracht en invloed beperken door voornamelijk traditionele manieren van doen te hanteren. Mannelijke kwaliteiten en waarden zoals doelgerichtheid, doorzettingsvermogen, autonomie of controle domineren in het traditionele veld. Onze oorspronkelijke impuls, die gedragen wordt door vrouwelijke waarden, zo verbondenheid, dienstbaarheid, creativiteit of plezier, raken we hierin kwijt. Dit geldt voor mannen net zo goed als voor vrouwen.
Het mannelijke en vrouwelijke hebben elkaar nodig
Het mannelijke en het vrouwelijke hebben elkaar hard nodig. Als zij niet kunnen opschieten met elkaar, ontstaat er letterlijk geen nieuw leven. Dit geldt voor relaties tussen mannen en vrouwen, maar ook voor de samenwerking van het vrouwelijke en mannelijke aandeel in ieder mens apart. Het mannelijke alleen laat ons vastlopen, wordt te hard. Het vrouwelijke afzonderlijk blijft te vaag. Het vrouwelijke geeft diepgang en bezieling, maar het heeft de structuur en begrenzing van het mannelijke nodig om werkbaar te zijn en concreet te worden.
Het vrouwelijke verkrijgt zijn kracht door overgave
Hoe komt het dat je het vrouwelijke al doende zo snel kwijt raakt? Dit heeft er niet alleen met onwennigheid te maken. Het is ook ontzettend moeilijk om woorden voor vrouwelijke waarden te vinden. Over doelen of structuren kun je heel goed, wel eindeloos spreken. Maar wat valt er te zeggen over verbondenheid of liefde? Je staat al gauw met je mond vol tanden.
Het vrouwelijke verkrijgt zijn kracht dus vanuit een domein dat te maken heeft met stilte, met niet-weten. Als je ruimte hieraan wilt geven, vraagt dit overgave. Overgave is natuurlijk best eng en voelt kwetsbaar, want je laat de controle los, en je weet nog niet wat je ervoor terug krijgt. Maar precies deze overgave geeft het vrouwelijke zijn eigen waarde en daardoor zijn kracht terug: je bent nu wat je doet. Je hoeft niets uit te leggen en niemand te manipuleren, want je weet van binnen waarom je doet wat je doet.
Hoe integreer je het vrouwelijke domein in je werkleven?
Hoe kun je nou rust en stilte binnen je werkleven in de praktijk brengen? Dit zou bijvoorbeeld kunnen betekenen dat je een wandeling in de ochtend net zo belangrijk vindt als je activiteit achter het beeldscherm. Ook als je innerlijke criticus daar allerlei commentaren op heeft. Ineens kan bijvoorbeeld de oplossing van een conflict in je team opduiken, die het welzijn van allen betrokkenen in het oog heeft. Terwijl je al weken geknokt had om een uitkomst te vinden! Je hebt stilte en rust dus niet alleen voor je ontspanning nodig, als vrijetijdsbesteding, maar als een integrale deel van je werk. Leven en werk worden zo één, de kloof tussen potentieel en actie wordt gedicht. Je leven brengt je werk voort, boordevol creativiteit, uiterst effectief en vol waardigheid.
Comments