‘In het hier-en-nu zijn’ is een populaire spirituele slogan, maar wat is dat hier-en-nu eigenlijk precies? Acceptatie? Het moment dat altijd weer voorbij is wanneer je erbij stil staat? Een gebruiksvriendelijke mandala? Het hier-en-nu is niets meer of minder dan dit moment. Het op dit moment geluk nastreven én het op dit moment ongelukkig kunnen zijn. Het aandacht geven aan wat er is, wat het ook is. Dat is niet moeilijk in het geval van plezierige dingen, maar de minder leuke dingen dáár kijken we vaak liever niet naar. En zo wordt in het hier-en-nu zijn soms een gerichtheid op het aangename, terwijl juist de minder makkelijke kanten de potentie in zich hebben om ons ergens op te wijzen en vanuit daar de nodige veranderingen op gang te brengen.Soms hebben we het idee dat we de vervelende dingen moeten loslaten. De huidige situatie is dan onbevredigend en iets anders is gewenst. Het andere ligt ergens in de toekomst: de gerichtheid daarop, gecombineerd met de ontevredenheid over het hier-en-nu, creëert een patstelling waarin het gevoel kan ontstaan gevangen te zitten. De hunkering naar het geluk in de toekomst wordt dan vaak nog groter, zonder dat dit (zogenaamde) geluk binnen handbereik is. Denken dat je iets moet loslaten om verder te komen, is denken dat je jezelf aan je eigen haren uit het moeras kunt trekken. Als je het zou kunnen loslaten, zou je het niet hoeven loslaten, want dan had je het immers al lang losgelaten. Het probleem is nu juist dat iets je in de greep houdt; iets waar je geen controle over lijkt te hebben. Iets kan alleen maar jou loslaten (en dus niet omgekeerd), wanneer je accepteert waar je bent en het hier-en-nu onder ogen ziet. Contact maken met wie je bent en waar je bent – in plaats van je te focussen op wie je nog niet bent en waar je nog niet bent – laat geblokkeerde energie weer op gang komen. Daardoor veranderen situaties vanuit zichzelf.Je kunt een situatie niet veranderen door voorbij te gaan aan de feiten en weg te dromen in ideeën over hoe het zou moeten zijn. Het is hetzelfde als uitgeput zijn en denken dat je allerlei dingen moet doen om aan die toestand een eind te maken. En wat er is, is er niet voor niets. Het is het gevolg van wat je zelf creëerde en van wat je zelf bewust of onbewust wilde of jezelf waard vond. Deze confrontatie met onszelf gaan we vaak liever niet aan, waardoor we vluchten in de toekomst of het verleden. Ontevredenheid is niet verkeerd: het is de richtingaanwijzer voor wat komen gaat en voor het naderende afscheid van het oude. Werkelijk in de ontevredenheid kunnen zijn – in plaats van eruit weg te willen – is de eerste stap op weg naar iets anders.Er is niets dat moet, ook al ervaren we nog zoveel druk van buitenaf. Wat er niet is, is blijkbaar niet nodig. Wanneer de onvrede niet sterk genoeg is, is er (nog) geen noodzaak tot verandering. Gedurige onvrede veroorzaakt onrust, het beroert de geest en de ziel en laat de energie op gang komen die nodig is voor verandering. Wanneer die energie er niet is, zal er weinig gebeuren. Alle pogingen die wel in die richting gaan, ontbreekt het dan aan kracht. We kunnen dus niet anders dan volledig in de hier-en-nu zijn en meegaan in de energie die er is. We hoeven daarvoor niets anders te doen dan te stoppen met wegrennen. Wanneer dat lukt, leven we het leven (in plaats van het tegen te werken) en ervaren we de rijkdom van het hier-en-nu waarin alles aanwezig en mogelijk is!
Comments