Ken je de uitspraak ‘wees de oudste en de wijste’? Of: ‘je bent toch niet van suikergoed’ en ‘doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg’?
Dit zijn voorbeelden van ouderboodschappen; overtuigingen die je ouders je in je jeugd hebben meegegeven. Ze zijn van cruciaal belang voor de rest van je leven. Het zijn de ‘wegwijzers’ op je levenspad. Ouders doen allerlei uitspraken, goed of verkeerd is hIerin niet belangrijk. Wat wél belangrijk is dat jij deze boodschappen, meestal onbewust, zelf ook leeft. Net zo lang totdat het leven je uitdaagt om hierbij stil te staan.
‘Jouw wil staat op de gang’.
Deze uitspraak van mijn vader is de titel van mijn tweede boek. ‘Jouw wil staat op de gang’ is heel lang de onbewuste wegwijzer in mijn leven geweest. Tot het moment dat ik de impact ervan zag en begreep. En het anders wilde.
Impact van uitspraken en je grenzen
‘Van werken is nog nooit iemand dood gegaan’. Ouderboodschappen kunnen ongemerkt jouw grenzen bepalen. Hierdoor leer je onbewust je eigen grenzen oprekken. Dat hoeft niet verkeerd te zijn. Alleen als dat regelmatig en voor lange tijd gebeurt in verschillende situaties, leer je automatisch en als vanzelfsprekend je grenzen los te laten en je aan te passen aan de boodschap van je ouder. Totdat je vastloopt, omdat je stelselmatig over je grenzen gaat.
‘Doe maar gewoon dan doe je gek genoeg’ is een ouderboodschap die veel kinderen hebben meegekregen. Het is echt een Nederlandse, calvinistische uitspraak. En ook deze boodschap betekent veel voor je grenzen.
In plaats van je grenzen oprekken, zorgt deze boodschap er juist voor dat je binnen je grenzen blijft. Hierdoor zul je je niet voluit kunnen ontwikkelen. Om te ontwikkelen is het nodig om je grenzen te stretchen, je comfortzone op te rekken.
Uit mijn praktijk
‘Je bent toch niet van suiker, kom op, aanpakken!’ Wims vader is kweker. Hij en zijn broers helpen al jong in de kassen mee. Wim vindt het eigenlijk helemaal niet leuk. Hij heeft vaak last van allerlei pijntjes en klaagt veel. Hij vraagt of hij mag stoppen. Zijn vader zegt steevast: ‘Je bent toch niet van suiker, kom op aanpakken’.
Nu is Wim volwassen en heeft zijn eigen bedrijf. Hij werkt regelmatig zes dagen in de week en ook vaak tot laat in de avond. Zijn rugpijn speelt hem al tijden parten. Iedere keer als Wim erover denkt dat het misschien tijd wordt om iets anders te gaan doen, zegt een stemmetje in zijn hoofd: ‘Kom op aanpakken, je bent toch niet van suiker’ en hij gaat weer door, ondanks zijn rugpijn.
Wil jij ook je bewust worden van de invloed van ouderboodschappen, grenzen en hoe je ongezonde patronen kunt doorbreken? Lees ‘Jouw wil staat op de gang’.
Comments