Afgelopen zaterdag viel in ca. 6 uur tijd 34 cm regen in Manila. Overstromingen in Manila zijn normaal in deze tijd van het jaar. De hoeveelheid regen daarentegen niet, waardoor de straten blank kwamen te staan en mensen dakloos zijn worden. Ik vind het naar voor de mensen. Wat ik ook wel in de beelden heb gezien is dat mensen elkaar helpen.Waar ik opgroeide is dat ook normaal. Je helpt elkaar. That's just the way it is. Alhoewel er soms wel wat voorwaarden eraan verbonden zijn.Deze noodtoestand doet mij denken aan de aardbeving (7.7 op de schaal van Richter), die onze dorp teisterde op 16 juli 1990. Ik kan me die dag herinneren. Ik was 13 jaar. We waren met muziekles bezig. De laatste die voor de klas zong was bijna klaar met haar liedje toen de aarde begon te beven. We hebben later grapjes gemaakt dat door haar gezang de aarde is gaan beven. :)Ons huis was ingestort, er was geen elektriciteit, geen water, geen voedsel. We waren voor de buitenwereld onbereikbaar daar de verbindingsweg met de rest van Luzon onbegaanbaar was. De eerste beving was een schok. We hadden niet eens door wat er precies gaande was. Pas later beseften we dat het een aardbeving was. We vonden het beangstigend. Vooral de aftershocks. De aarde beefde maar de hele nacht door. Wij (de hele buurt) zijn met zijn allen gaan bidden. Ik kan het gehuil van een oudere buurvrouw nog horen. Zij en wij met zijn allen dachten dat het einde van de wereld was.Ik herinner me dat we zeker 3 maanden lang in onze voortuin hebben gebivakkeerd. We hebben tentjes opgezet en we hebben met zijn zessen in een dezelfde ruimte maandenlang geslapen. De huizen van onze buren stonden nog overeind.Ik herinner me dat we troebel water dronken. We hadden geen watersysteem zoals hier in Nederland. We pompten water uit de grond.Pas na een week kregen we hulp van buitenaf. Ik geloof dat we voedeselpakketten van de Japanners hebben gekregen. Ik ben ook nog steeds onder de indruk van de ondersteuning die wij als buren aan elkaar gaven en van elkaar kregen.Ik kan me ook herinneren dat mensen die een bezoek aan een andere stad die nog zwaarder werd getroffen hadden gebracht vertelden dat die hele stad naar lijken rook. Maandenlang rook het daar naar lijken!De overstroming helpt mij herinneren hoe veerkrachtig wij mensen zijn. Bovendien is de liefde die wij mensen voor elkaar hebben zo ongelooflijk onuitputtelijk. In geval van nood, mensen denken niet eens na, ze helpen gewoon en handelen gewoon instinctief of intuïtief... uit liefde voor een ander leven, denk ik dan.De overstroming heeft me ook doen herinneren hoe ik tot mijn missie in mijn leven ben gekomen en hoe graag ik het liefst er nu mee wil beginnen. Het heeft een tijdje geduurd voordat ik de juiste mensen heb gevonden (waarschijnlijk hoort dat wel bij mijn ontwikkeling). Ik ben daarom dankbaar en excited om te weten dat er zoveel mensen zijn die vanuit liefde en vrede opereren. Ik heb jullie ondersteuning nodig. Voor nu is al iets dat wij vanuit liefde naar de situatie kunnen kijken en mediteren of bidden. Ik geloof dat juist liefde mensen en alle levens op aarde effectief (en daardoor ook efficient) kan bewegen om tot een harmonieuze samenwerking te komen in plaats van alleen maar de overheid of elkaar de schuld te geven. De tijd dat ik mezelf gek vond om vanuit liefde te 'opereren' /bewegen is over. Ik weet wat liefde kan doen. Liefde is waarom ik leef. Liefde Omarmt Alles.By the way, ik kom zelf ook uit de Filipijnen.GeM(Deze blog is niet volledig)
Hi Sasja,
Bedankt voor het lezen van mijn blog en bedankt voor je bijdrage!
Je zegt dat het even duurde voordat je de juiste mensen hebt ontmoet. Toen je hun eenmaal hebt ontmoet, had je misschien het gevoel dat je eindelijk thuiskwam, of juist omdat je al thuiskwam in jezelf dat je die mensen zonder moeite hebt ontmoet? Verdween het gevoel om te willen delen ook? Voor mij is dat niet helemaal duidelijk.
Die liefde en de kracht die je uitstraalt komt inderdaad wel binnen. Dank je wel! En ik merk ook dat wanneer ik in liefde ben dat ik automatisch in verwondering raak, dan ga ik ook zingen, dansen, schrijven, het leven vieren eigenlijk. Daar word ik helemaal warm van! :)
Warme groeten,
GeM
Comments
Hartelijk dank voor jullie bijdragen!
Wat nu in mij sterk opkomt zijn deze woorden: 'my cup runneth over'. That says it all for now. :)
Warme groeten,
GeM
Bedankt voor het lezen van mijn blog en bedankt voor je bijdrage!
Je zegt dat het even duurde voordat je de juiste mensen hebt ontmoet. Toen je hun eenmaal hebt ontmoet, had je misschien het gevoel dat je eindelijk thuiskwam, of juist omdat je al thuiskwam in jezelf dat je die mensen zonder moeite hebt ontmoet? Verdween het gevoel om te willen delen ook? Voor mij is dat niet helemaal duidelijk.
Die liefde en de kracht die je uitstraalt komt inderdaad wel binnen. Dank je wel! En ik merk ook dat wanneer ik in liefde ben dat ik automatisch in verwondering raak, dan ga ik ook zingen, dansen, schrijven, het leven vieren eigenlijk. Daar word ik helemaal warm van! :)
Warme groeten,
GeM