6 september 2011 Gesprek met Bart Albertus
De Veldkeuken Amelisweerd
“De langste reis die een mens kan ondernemen van hoofd naar hart”
in één ochtend boordevol waardevol uren.
Aanleiding gesprek
Met Bart afgesproken om hem te ontmoeten bij Amelisweerd om verder van gedachten te wisselen n.a.v. een discussie op LinkedIn in de groep…..
Het onderwerp van discussie raakte me zodanig dat een gesprek hierover me meer op zijn plaats leek dan uitwisseling in dialoogvorm op de computer.
Het discussieonderwerp was n.l. aanleiding geweest tot mijn echtscheiding 2 jaar geleden.
Dacht een gelukkig huwelijk te hebben van ruim 12 jaar, dus zo’n onverwachte echtscheiding…..leek meer een nachtmerrie dan een logische vervolg op een slechte relatie.
Hoe kon ik hier mee om gaan? Ik als coach en trainer die zoveel mensen had geholpen bij veranderingsprocessen, zat nu muurvast in mijn eigen rouwproces.
Boos, zeg maar gerust…ontzettend kwaad dat HIJ me dit had aangedaan; Op slag er vandoor, zonder uitleg, met een andere vrouw en een financiële chaos achterlatend.
Van een rouwproces was in het begin nog geen sprake. Het was een en al ontkenning en overleven.
Emoties wegduwen en denken dat je zo wakker zou worden uit die boze droom.
Maar na een verhuizing naar een kleiner huis, afscheid van alle fijne buren en kennissen uit de straat, begon toch stukje bij beetje de werkelijkheid tot me door te dringen.
Als coach had ik natuurlijk lijfspreuken zat, dus daarom koos ik voorlopig deze:
“je bent niet verantwoordelijk voor wat je is overkomen, maar wel verantwoordelijk voor hoe je met deze situatie omgaat”.
Maar hier liep ik nu juist vast: “hoe ga ik met deze situatie om, waar ik niet zelf voor gekozen heb’.
En met deze vraag begon ik mijn wandeling met Bart…..!
Onderweg
Ik voelde me onmiddellijk op mijn gemak bij hem en stak meteen van wal om te vertellen wat me allemaal was overkomen. Gek genoeg kreeg ik daar echter helemaal de kans niet voor. En toch voelde het niet zo dat hij de pas afsneed van mijn verhaal. Op de een of andere manier wist hij heel subtiel de zwaarte van mijn emoties te verminderen door heel pragmatisch de natuur er bij te betrekken. Of het nou over de bomen of kleuren van bladeren ging, ik moest nadenken over vragen, die best wel verband hielden met het gesprekonderwerp, maar toch ook net weer niet omdat het accent toch meer in het hier en nu lag.
Het moment dat ik ECHT in het hier en nu kwam herinner ik me nog heel goed omdat ik de overgang van “in mijn emoties zitten”naar “aarden” heel duidelijk ervoer. Het was het moment dat we bij een hele partij koeien aankwamen.
Bart vroeg: “kun je de energie voelen van die koeien”? Omdat ik door de energie van mijn negatieve emoties me onrustig voelde, kwamen die koeien als “rustig”op me over. Maar volgens Bart waren de koeien juist onrustig en liet dat zien door een lichte beweging te maken , waardoor ze inderdaad enorm schrokken.
Opmerkelijk dat die koeien zo reageerden op zo’n kleine beweging, op de trillende energie van ons.
Een beter voorbeeld dat alles met elkaar verbonden is was op dat moment niet te evenaren.
We zetten onze wandeling voort en ik vond het mooi te ervaren dat ik in het “hier en nu”was gekomen, me verbonden voelde met de natuur en me realiseerde dat we steeds kunnen kiezen welke gedachten we denken, die vervolgens weer de emoties veroorzaken.
Het gesprek leek hierna verder te gaan vanuit hartsniveau, vanuit authenticiteit. Opvallend hierbij was dat ons gesprek veel waardevoller werd: alles kwam veel meer “binnen”, nu de filter van emoties niet langer de hoofdrol speelden. Zo zag ik mezelf opeens minder als middelpunt, maar meer als deel van het geheel.
Bart noemde dat bij verandering en groei hierbij 3 processen speelden:
a. Je innerlijke wil;
b. Je emoties;
c. Je plan van aanpak.
Bij je innerlijke wil is het belangrijk dat je van binnen naar buiten leeft.
Dat is niet gemakkelijk omdat je vaak een identiteit hebt opgebouwd die maatschappelijk geaccepteerd is of zelfs gewaardeerd wordt. Dat hoeft niet altijd congruent te zijn met je innerlijk.
Je eigenwaarde is ook door anderen bepaald.
Heel verhelderend en praktisch was voor mij om in te zien dat ik emoties en plan van aanpak moest scheiden, wilde ik praktische vorderingen maken in mijn veranderingsproces. Yes….. !
Aanvullende waarde van een man, voor ons vrouwen die emoties toch hoog in het vaandel hebben staan en daar ook vaak rijkelijk mee bedeeld zijn, hoe mooi dan ook.
Er kwam opeens dan ook ruimte om hartelijk te lachen toen Bart zei: “belazerd worden is geen zonde”. Ja…een onderdeel van het groeiproces… wat een eyeopener, nee.. ‘voortschrijdend inzicht ‘ volgens Bart (haha).
Bart zou Bart niet zijn als na de koffie met appeltaart de filosofieteugels weer stevig in handen werden genomen door de vraag: “en ….hoe ga je deze nieuwe inzichten nu toepassen…”?
De rollen zijn gespeeld. Wat neem je mee uit je oude rol naar je nieuwe rol?
Laten we als metafoor een mand appelen nemen nu we hier toch in de boomgaard van Amelisweerd zitten. Ik antwoordde dat ik de mand wilde laten staan en de goeie appelen er uit en mee wilde nemen, waarop Bart zei: waarom neem je de mand niet mee en gooi de onbruikbare appelen eruit?!
De mand kun je niet weggooien, dat ben jij, de appels zijn je ervaringen. Hierbij geen waardeoordeel (meer of minder goed), maar selecteren (bruikbaar of onbruikbaar geworden).
We eindigden bij Authenticiteit, leven vanuit je Goddelijke Vonk, alwetend, maar niet alles accepterend. Einstein zei al: denken is een instrument, intuïtie is een geschenk.
Het denken als instrument wordt vaak verheerlijkt, het geschenk als intuïtie verwaarloosd.
Een waardevolle ochtend, waarin leven vanuit authenticiteit voelbaar aanwezig was, met dank !
6 september 2011
Comments