SCHARRELKIND

[Es Goose]

Misschien ben je NRC-lezer en heb je het artikel wel gelezen maar toch ga ik erover schrijven. Ik vond het te gek om los te lopen nadat ik was bijgekomen van het lachen. Je gelooft het niet maar het bestaat: het scharrelkind......

Het scharrelkind? Ja, het scharrelkind. Wat is een scharrelkind? Nou hetzelfde als een scharrelkip, een vrij varken, een gelukkig grazende koe en een los lopende hond - je begrijpt het - een vrij kind dat gewoon los mag lopen en vooral alleen en dingen zelf doen.

Dat schijnt in Amerika niet normaal te zijn. Moeder moet mee, whereever, whenever, however. Je hebt daar van die belachelijke dingen als de -ik leer kruipen-kniebeschermers, de ikleerlopen-helm en er is een moeder naar het politieburo geroepen omdat ze haar zoon die oud genoeg is, alleen naar het voetbal had laten lopen en de buren hadden da police gebeld en meteen alle vriedinnen....

"Hey Mabel! Have you seen that? The boy is all lonely!"

Manoman, the american dream....mooi niet. Wat ben ik blij dat ik daar niet geboren ben! Ik had het al zwaar genoeg in Germany. Mijn moeder was zo bezorgd dat de oogappel met de schommel onder de bus zou komen dat ik er geen had, geen step ook niet, geen rolschaatsen want stel je voor dat prinsesje zich de nek breekt. Ik was zo blij dat ik naar school mocht, eindelijk alleen, eindelijk met kinderen zonder moeder.....In Amerika zijn dus alle moeders bang om de oogappels maar ik durf te wedden alleen de beter gestelde moeders, arme mensen met een horde kinderen hebben geen tijd voor die flauwekul, of krijgen die meteen de kinderbescherming over zich heen.Stel je toch voor wat voor gedrochten van mensen je kweekt als die niets alleen en zelf mogen doen, als de oprechte gang al als een crisis-situatie wordt gezien. Wat doen zulke kids als ze het gehaald hebben om enigzins volwassen te worden? Een fobie nemen om niet naar buiten te moeten? Als zelfs de weg naar de metro, laat staan alleen in de metro rijden, al een vijand is kan ik me eindelijk voorstellen waarom ze zo bang zijn voor Osama. Alles is gewoon eng...mammaaaaaaaa!

Kinderen krijgen daar een gps, de tomtom voor naar kleuterschool kan al niet want ze worden gebracht. Nu begrijp ik ook waarom al die urban moeders elkaar bellen om bij elkaar te komen nadat de kids allemaal veilig verdeeld zijn om gezamelijk met 10 martinis te vieren dat het weer gelukt is. Alleen de pudding hoort me zuchten....schreef Erma Brombeek al.

Wat voor onozele watjes komen daaruit voort?? Hyperventilatie bij alleen het zien van de voordeur al.....? Gaan Mike en Sue trouwen en hebben geen benul van het gewone leven, verwachten nog altijd dat alles voor ze gedaan wordt....mammaaaaaaaaaaaaaaa!

Er is een reddend boek geschreven: Free-range-kids waarin de onozele situaties worden beschreven en de gewone oplossing. Sommige kinderen zijn nu al apetrots dat ze alleen naar school mochten.....tjonge, dan heb ik nog geluk gehad, maar het schelde niet veel...en het duurde even voor ik helemaal volwassen was..+/- 40 jaar..

HET KIND DE WEI IN!!!!!

Zijn we bij punt 9 van de kinderwensen lijst:Doe niets voor mij wat ik zelf best kan. Dat geeft me het gevoel dat ik een kleuter ben en daardoor blijf ik je misschien wel beschouwen als mijn dienstmeisje