Waar of niet waar.
Regelmatig word ik me gewaar dat taal toch een bijzonder fenomeen is.
Soms besef ik me ineens dat een woord eigenlijk heel bijzonder is, en dat als je er verder naar kijkt het hele diepe en vergaande betekenissen kan hebben.
Weliswaar zijn betekenissen die oorspronkelijk aan een woord toegekend zijn onderhevig aan evolutie in de taal, maar toch zijn er van die woorden die mijn aandacht trekken.
Waar is dit keer zo’n woord.
Iets is waar of niet waar dan hebben we het al gauw over gelijk hebben.
Als je naar andere betekenissen van waar kijkt dan kom je op een stoffelijke betekenis van goederen.
Koopwaar, handelswaar, waar in de zin van goederen, iets tastbaars.
Vervolgens heb je nog het werkwoord waren, rondwaren dus in de zin van aanwezig zijn of een plaats aanduiding.
Het is waarachtig een raadselachtig woord.
Als ik voor mooie waar een veel te hoge prijs vraag (te hoog in waarde beoordeel) dan zal de reactie zijn, dat kan toch niet waar zijn?
Waar en waarde en waarheid liggen dichter bij elkaar dan je denkt.
Stoffelijke waar kan iets waard zijn en het heeft een waarheidsgehalte.
Met andere woorden, het bestaat en het is tastbaar en ik kan er nog een bepaalde prijs aan toekennen (Waarde) als ik het zou willen verkopen of ik kan er een bepaalde belangrijkheid (waarde of waardering) toekennen.
Hier zie je de verstrengeling en de onstrengeling van waar en waarheid ontstaan.
Zoals eerder opgemerkt. Waar is iets dat tastbaar /stoffelijk is en dus zichtbaar.
Men kan zich iets voorstellen bij waar.
Nu kom ik op de betekenis van het woordje waar in de zin of iets waarheidsgehalte heeft of iets geaccepteerd word als zijnde waar.
Als men een verhaal gelooft dan kan men zich daar bij iets voorstellen en het feit dat die voorstelling gemaakt kan worden en ergens aan geverifieerd kan worden geeft het een stoffelijke essentie en dus een waarheidsgehalte. Het verhaal is dus waar en het wordt geloofd.
Waarheid heeft dus alles te maken met het feit of iemand zich iets kan voorstellen bij het geen verteld of gepresenteerd wordt.
Er moet dus blijkbaar een referentie gemaakt kunnen worden.
Hier ontstaat het grote discussie punt tussen individuen die iets wel of niet waar vinden.
Aangezien ieder persoon een geheel eigen referentie kader en voorstellingsvermogen heeft zal iedereen dus een andere mening hebben over een waarheidsgehalte.
Ik kan me in het donker een hoedje schrikken als ik in de tuin een opgerolde kluwe zie liggen en denken dat het een slang is terwijl mijn buurman op dat moment met een andere focus kijkt en ziet dat het om een stukje opgerold touw gaat.
Wat je ziet is geheel afhankelijk van het moment dat je kijkt, van de gemoedstoestand waarin je bent, van je referentie kaders en dus van wat je geleerd hebt als waarheid tot aan dat moment.
Waarheid is afhankelijk van de waarnemer.
De waarnemer interpreteert of het geen dat gezien is herkend kan worden en onder het lijstje waar gezet kan worden.
Waarachtig is dit een bijzonder woordspel geworden dat ik nog een hele tijd vol zou kunnen houden.
Maar moraal van dit verhaal is volgens mij.
Op het moment dat iemand waarde kan hechten aan een uitspraak dit voor waar gehouden wordt.
En dat het waarheidsgehalte samenhangt met de toegekende waarde.
Dit is een leuk uitgangspunt voor de manier waarop je naar een ander kijkt of de manier waarop de wetenschap met waarheid omgaat.
De wetenschap vindt pas dat iets waar is als iets onder bepaalde voorwaarden reproduceerbaar is. Op zich is dit al een vreemd uitgangspunt. Want voorwaarden zijn van te voren aangenomen waarden en komen in het echte leven zelden voor, alles is altijd en continu in beweging, dus waardheid is ook altijd in beweging.
We hebben ontdekt dat de aarde niet plat is maar hoogstwaarschijnlijk een ronde vorm heeft. Zo zijn vele waarheden uit het verleden door voortschrijdend inzicht en evolutie nieuwe referentie kaders steeds aan verandering onderhevig.
Ik sta graag open voor nieuwe inzichten en waarnemingen, ik laat me graag verrassen door andere meningen, dit stelt mijn visie bij en geeft me de kans om iedere dag weer met een frisse blik de wereld in te kijken, zonder me af te vragen wat nu eigenlijk waar is.
Want Waarheid is relatief.
Het is zoals jij het waarneemt.
Wie heeft er gelijk, iedereen heeft vanuitzijn eigen overtuiging altijd gelijk.
Nu hoor ik alweer mensen zeggen. Waar haal je dit nu allemaal weer vandaan.
Ach, het zijn zo van die bezinngsmomentjes.
De interne dialoog dat zo nu en dan eens geheel de vrijheid neemt om zaken eens in een ander perspectief te plaatsen.
Ik wens jullie veel waarheid en wijsheid toe.
© Evert-Jan Ilbrink
Comments