Leidt een prikkelarme opvoeding tot frustraties bij Baby's?

[Ria Feskens]

 Door de grote hoeveelheid drukke kinderen, heeft men het idee opgevat dat een prikkelrijke omgeving het erger maakt. Alle adviezen zijn er nu op gericht om de Baby en de omgeving zo rustig mogelijk te houden. Toch heeft dit een averechts effect op sommige Baby's.

Onlangs kreeg ik een mailtje van een bekende. Ze had haar baby nu drie maanden en dit was wat ze schreef "Met ons gaat het allemaal prima. We hoopten dat je binnenkort een keer tijd hebt voor ons want bij Sem loopt het niet altijd even vlekkeloos dus misschien dat jij er iets mee kan? En zelf kan ik ook wel wat energie gebruiken eigenlijk..."

De moeder van Sem is zoals we dit noemen Hoogsensitief. Zij had al een heel traject bewandeld om met haar gevoeligheid om te leren gaan. Toen ze zwanger was, zorgde ze voor een prikkelarm Babykamertje. Geen herrie dingen, zachte tinten, organisch en zo meer. Het prachtig jongetje werd veel rust geboden, niet teveel tegelijk. Ze zorgde vooral dat hij niet overprikkeld raakte.

De roze wolk spatte uiteen toen Sem na twee maanden krijsbuien kreeg en veel begon te spugen. Hij was dan onhandelbaar, niks mee te beginnen, dag én vooral s 'nachts! Het was slopend.

De blijdschap veranderde in een donkere wolk van ongerustheid, wanhoop, het gevoel van falen bij de ouders en vooral van vermoeidheid. Ik kon me helemaal verplaatsen in die onmacht, ik worstelde er zelf ook mee, al is dat al even geleden. Ik wist me toen ook geen raad met het eindeloze gehuil, ik werd er zenuwachtig van. Alleen op de arm werd het stil. Nu weet ik pas waarom.


Een baby huilt altijd vanwege een oorzaak!

Maar die oorzaak is soms moeilijk te achterhalen. Ze drijven hun (gevoelige) ouders daarmee tot wanhoop. Ze huilen niet 'echt' maar krijsen oorverdovend en aanhoudend. Bijna niets helpt om de baby rustig te krijgen. Vaak stopt de baby met huilen als de ouder met het kind op de arm tegen de borst aan gaat lopen. De baby valt al lopend in slaap. Op het moment dat de baby neergelegd wordt, schrikt het wakker en begint weer te krijsen.

De Baby wil niet alleen in de box/bed. Voelt zich in de nabijheid van de ouder/verzorger meer op zijn gemak. De baby huilt ook niet 'communicatief ' maar huilt/krijst altijd op dezelfde toon. Daardoor is niet te horen of de baby honger heeft, slaperig of boos is.

Het eerste waar aan gedacht wordt is de voeding en een mogelijke allergie. Het experiment dit te veranderen is vaak zonder resultaat. Als ze in de Medische molen geen enkele afwijking kunnen vinden, krijgt de Baby de veelzeggende titel "Huilbaby!" Daar kunnen ze het mee doen. Een huilbaby huilt minimaal drie weken lang, minimaal drie dagen per week en minimaal drie uur per dag.

Maar moet je Huilbabys dan maar laten huilen?

Vanuit Spirituele visie kan ik een tipje van de sluier oplichten om in het geval van Sem het huilen te leren begrijpen. Wat is er aan de hand? Je moet er eerst doordrongen van zijn dat een Baby niet blanco komt. Een Baby is een wezen met een Ziel die een verleden heeft voor hij hier op Aarde opnieuw incarneert! Dat kan een oorlogsverleden zijn, traumatische ervaringen of een compleet ander niveau van bestaan.

Dat werkt als volgt: Bij het overlijden hier op Aarde of elders, worden alle ervaringen in de vorm van energiepakketjes in de persoonlijke databank bewaard en gaan verpakt mee naar de astrale wereld. De tijd die nodig is om ervaringen Astraal te verwerken is vele malen langer dan op Aarde. Hooguit een fractie is daar dan verwerkt. Als je dan ergens opnieuw wordt geboren, UN zippen de onverwerkte pakketjes. De de oude informatie wordt in het onderbewuste opgeslagen wachtend op gebruik of verwerking in het nieuwe leven.

Een Baby kan zich daardoor heel verdrietig voelen of angstig zijn, zonder dat er in het jonge Babyleventje aanleiding voor is. De beruchte huiluurtjes zijn er een kenmerk van. Begripvolle ouders, die hun Baby troosten (op de arm nemen) ook al begrijpen ze het niet, zullen geweldige resultaten boeken. Ze leren hun Baby dat ze te vertrouwen zijn.

Een ander verhaal wordt het als de Baby krijst zoals Sem. Die liet zich niet troosten, ook niet als de ouders met hem rondliepen! Daar was wat anders aan de hand. Het Kosmisch verleden dat hij meebracht kwam vanuit een ander Astraal gebied (Planeet/Sterrenstelsel). Hij bracht als ziel een hoog bewustzijn met zich mee. Dat wil zeggen dat er kennis vanuit hogere dimensies in zijn (onder)bewustzijn opgeslagen ligt. Hij is zich bewust wat om hem heen gebeurt. Hij weet wat hij wil, ook al wordt dat niet begrepen.

Hoogbewuste zielen zijn bijvoorbeeld de Baby's die nog voor ze 1,5 jaar zijn met een iPad werken. (zie foto)

Er is op dit moment een geboortegolf van Hoogbewuste zielen gaande die in de jaren 2012/2013 op Aarde incarneren. Dit alles volgens het Kosmische plan. Als zo'n Ziel met zijn volledige hoogbewustzijn in een Babylichaampje indaalt kan hij zich daardoor gevangen voelen, beperkt in zijn beweging/ uitdrukking en dat frustreert zo'n Ziel (inbakeren doet dan de rest). Hij moet de afleiding voor deze zware beperking dan van de omgeving hebben, want hij is de eerstkomende maanden tot niets in staat terwijl zijn geest hem ver vooruit is.

Hier komt het prikkelarme verhaal in beeld. Hooggevoelige ouders hebben zelf de ervaring snel overprikkeld te raken. Dat willen ze hun baby niet aandoen. Vanwege de angst voor een Hypergevoelig kind (met ADHD) vermijden ze de meeste prikkels bij hun Baby. Dat is in 95% van de gevallen het meest juiste. Maar in het geval van Sem niet. Hij heeft veel input nodig.

Sem protesteerde luidkeels, ondanks dat hij pas drie maanden oud was. Op de behandeltafel in de armen van zijn moeder voerde ik wat zachte Cranio Sacraaltechnieken uit. Zijn middenrif was erg gespannen en pas toen de weefsels daar wat zachter werden kreeg ik contact met Sem.

Hij keek me langdurig en indringend aan. Hij kon telepathisch aangeven dat hij zich niet begrepen voelde en veel meer nodig had om zich niet te vervelen! Hij had er nu al genoeg van om de hele dag in dat bedje te liggen! Zijn ouders hadden voor zichzelf van alles te doen, werk, bezigheden, muziek, computer en TV . Daar wil deze Ziel zo snel mogelijk in participeren! Pas toen hij zich begrepen voelde, ontspande hij volledig. Een diepe zucht, ook bij de ouders gaf aan dat de verandering ingezet was.

Ik leerde de ouders hoe zij zelf zijn middenrif konden ontspannen en sprak met ze af dat ze hem meer prikkels zouden geven. Ze zouden hem veel vaker op de arm nemen om hem deze wereld te laten zien. Hem te behandelen als een volwassene die uit een andere wereld komt en uitleggen waar alles voor dient. Maar vooral om met hem te praten (niet met van die Babytaal). Dit mailtje kreeg ik daarna:

"Hoi Ria, Met Sem gaat het eigenlijk een heel stuk beter. Hij heeft niet meer van die krijsbuien gehad. Hij heeft nu nog meer een vast slaap en waak ritme. Dit was al wel goed, maar nu is het heel duidelijk wanneer hij wil slapen. We geven hem ook een stuk meer prikkels en we merken het verschil. Het spugen is sinds een paar weken heel erg minder. Het is nu alleen als hij wat te enthousiast wordt. Ook in de nacht maakt hij nu gemiddeld 12 uur slaap....hij is nog vrolijker dan hij al was. Zoals hij in het begin was zeg maar. Zo krijgen wij ook meer rust dus dat scheelt een hoop!"

Samenvattend, denk ik dat het niet juist is om het huilen van een Baby te negeren. Een Huilbaby is een onbegrepen Baby. Het bezorgt niet alleen de verzorgers stress, maar ook de Baby zelf. Honger, dorst, en andere lichamelijke ongemakken uitgesloten? Ga dan na wat er nog meer aan de hand kan zijn, dat is de moeite waard.

En als je denkt met een Hoogbewuste ziel te maken te hebben die zich verveelt net als Sem, meer dan gemiddeld huilt, kijk dan vooral naar de ogen. Sommige Babys' kijken heel wijs en kunnen zich al meteen focussen zoals deze 5 dagen oude baby. Luister naar wat de baby aangeeft, volg de ogen om te begrijpen wat er bedoeld wordt en geef de Baby wat te doen of naar te kijken. Succes.



Ria Feskens, Serenora, september 2013