De laatste dagen moet ik vaak aan mijn moeder denken. Zij is een wijze vrouw, die zo haar eigen manieren had om ons kinderen op te voeden. In de jaren ‘70, toen ik zo’n jaar of 6 was, had zij ‘Boursin’ meegenomen. Tegenwoordig is het de gewoonste zaak om kazen van de verste uithoeken van de wereld op de Hollandse eettafel te hebben staan. In die tijd was dat anders. Het was pindakaas, hagelslag en Nederlandse kaas wat de pot schafte. Met een opgetrokken neus bekeek ik het witte goedje in de rimp
lilaca (2)
Er is deze periode een speciale gota te doen: het verzorgen van de Dagboeken van Sunya en de Dagboeken van Bernardino. Deze boeken verhalen de ervaringen die Sunya de la Terra en
